Ένα άρθρο «πέστε να με φάτε»

Μετά τις εκλογές υπάρχουν τρία είδη πολιτικών όντων:

1) Οι γκάγκαροι Φρουροί της Κυβέρνησης: «βάλτο αγόρι μου»
Πολύς λαός εδώ, με πάθος και χαρά μεγάλη.

Ο Βαρουφάκης είναι ίνδαλμα, ο Τσίπρας Θεός, το παιδί τους θα το βαφτίσουν Γιάνη, ο Πανάρας δεν είναι καθόλου κακός ειδικά όταν τα λέει ωραία με βίζιτες και τέτοια.
Με τη Ραχήλ τι κάνετε έτσι μια κουβέντα είπε λες και αποφασίζει αυτή ωχού;
Δεν έχουν κανένα πρόβλημα που την προσπάθεια στηρίζουν ο Άνθιμος και ο Μπαλτάκος, αφού στηρίζουν όλα καλά. Δεξιά, αριστερά κλπ είναι απλά λεπτομέρειες, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Ό,τι και να κάνει ο Τσίπρας/Βαρουφάκης είναι γουάου, από το να βάλει τα κλάματα μέχρι να περάσει με κόκκινο τη διάβαση πεζών. (Το ίδιοι κάνανε οι Πασόκοι με τον Ανδρέα, δεν υπήρχε ασυγχώρητο αμάρτημα για τον Μεγάλο).
Πάνε σε διαδηλώσεις υποστήριξης της κυβέρνησης, όλοι οι υπόλοιποι είναι από προδότες έως και ηλίθιοι και σαφώς ο Σόιμπλε είναι ένα ανθρωπάκι ανάξιο λόγου.
Ζουν πλέον με αξιοπρέπεια, βλέπουν Βουλή και μετά ξανά την ίδια συνεδρίαση σε replay, αφού έχουν μαζευτεί με πίτσες και μπύρες σαν μουντιάλ.
Φυσικά έχουν ξεχάσει έννοιες όπως επαχθές χρέος, απογραφή και άλλα τέτοια, ζούμε στο 2015 τώρα.
Είτε πάμε σε δραχμή ή μείνουμε στο ευρώ, είτε χρεοκοπήσουμε ή δοθούν αυξήσεις σε μισθούς/συντάξεις/επιδόματα, αυτοί δεν αλλάζουν γνώμη, τέλος.
Οι πλέον ευτυχισμένοι Έλληνες αυτή την εποχή, όλα είναι τέλεια.

Σημείωση: πολλοί σε αυτή την κατηγορία ασχολήθηκαν πρώτη φορά με το άθλημα το 2011, όπως κάποιοι έμαθαν ποδόσφαιρο το 2004.
Αγαπημένη ατάκα: «χειρότερα δεν γίνεται όπως μας κατάντησαν οι αλήτες, τίποτα δεν έχουμε να χάσουμε».

2) Οι γκάγκαροι αντί: «να ψοφήσει η γίδα του γείτονα»
Πολύς κόσμος και εδώ, με πολύ πάθος επίσης.

Εδώ έχουμε υπέροχη ανθρωπογεωγραφία. Απογοητευμένοι ΓΑΠικοί, Πασόκοι σε σύγχυση, νεοδημοκράτες όλων των τάσεων από κεντρώους έως ακροδεξιούς, τρελαμένους φιλελέδες, τα πάντα από παντού. Αλλά συμφωνούν σε ένα: η χώρα έχει ήδη βουλιάξει απλά δεν το είδαμε ακόμα.
Ακόμα δεν μπορούν να χωνέψουν πόσο εύκολα η κοινωνία συγχώρεσε τον πολιτικό όρκο, την έλλειψη γραβάτας και τα έξω πουκάμισα.
Ό,τι και να κάνει ο Τσίπρας είναι γελοίο και κατώτερο της θέσης του. Ο δε Βαρουφάκης είναι δεδομένο ότι δεν σκαμπάζει από οικονομικά γιατί είναι μόνο pop idol.
Μας έκανε ρόμπα ο Ιταλός με τη γραβάτα, ο Σόιμπλε τον τσάκισε με την ΕΚΤ και ο Ομπάμα ποτέ δεν έδωσε στήριξη.
Αναμένουν εικόνες καταστροφής με τη χώρα χωρίς καύσιμα και τρόφιμα, χωρίς ρεύμα και συναλλαγές με πρόχειρα περιφερειακά νομίσματα.
Νιώσανε μεγάλη δικαίωση όταν ο Τσίπρας είπε να πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ του 2014 ενώ ο ίδιος τον έχει απλήρωτο.
Η επόμενη κόρη τους θα βαφτιστεί Κασσάνδρα.
Τσεκάρουν χρηματιστήριο να δουν πόσο πέφτει, ενώ όταν πρασινίζει είναι μια πίκρα ακόμα γι αυτούς.
Μόλις μετά από ατελείωτο ψάξιμο βρουν άρθρο με αρνητικό τίτλο το ποστάρουν χωρίς καν να το διαβάσουν.
Ψάχνουν το διαδίκτυο για δείγματα κωλοτούμπας, έτοιμοι να χαρούν.
Είναι βέβαιο ότι αν χρεοκοπήσουμε θα πανηγυρίσουν, ενώ αυξήσεις μισθών και μειώσεις φόρων δεν μπορούν να τους γλυκάνουν το χάπι.
Τη μισή μέρα ψάχνουν να βρουν αρνητικές ομοιότητες με Αργεντινή και Βενεζουέλα, χαρούμενοι που εκεί τα προφυλακτικά και το χαρτί υγείας είναι δυσεύρετα.
Ό,τι και να κάνει ο Τσίπρας, δεν θα το αποδεχτούν ποτέ (όπως οι νεοδημοκράτες παλιά ποτέ δεν παραδέχτηκαν ότι ο Ανδρέας έκανε κάτι καλό).

Αγαπημένη ατάκα: «Θα σας πω εγώ μόλις πας στο ΑΤΜ και δεν βγάζει τίποτα».

3) Οι «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα»
Εδώ δεν θα βρείτε πολύ κόσμο, αλλά ούτε και πολύ πάθος.

Με λίγα λόγια, όσοι θέλουν να τα καταφέρει ο Τσίπρας αλλά ταυτόχρονα βλέπουν ότι αυτό είναι δύσκολο αν και οι δύο πλευρές δεν βάλουν πολύ νερό στο κρασί τους.
Αυτοί που προσπαθούν να βρουν τις διαφορές από τις προηγούμενες διαπραγματεύσεις, να καταλάβουν αν τελικά υπάρχει κάτι που δεν έχει γίνει ήδη.
Αυτοί που φοβούνται ότι ο Τσίπρας θα σκαλώσει σε σημείο που να βάλει το εθνικό συμφέρον κάτω από σκαλώματα του στυλ «το ευρώ δεν είναι φετίχ».
Αυτοί που κρατάνε πισινή σκεπτόμενοι το κάζο της Κύπρου και τη διάθεση των Γερμανών να τιμωρούν παραδειγματικά.
Αυτοί που καταλαβαίνουν ότι η αξιοπρέπεια είναι χρήσιμη αλλά δεν τρώγεται και, ταυτόχρονα ξέρουν ότι 7 χρόνια ύφεσης είναι πολλά για να αντέξει μια κοινωνία.
Αυτοί που βλέπουν ότι το μνημόνιο είχε θετικό σκέλος με συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις στις οποίες αντιστάθηκε το πολιτικό σύστημα, ενώ ταυτόχρονα βλέπουν ότι η οικονομία έχει συρρικνωθεί τόσο που σε λίγο δεν θα υπάρχει κάτι να μεταρρυθμιστεί.
Αυτοί που ξέρουν ότι χρεοκοπία σημαίνει πισωγύρισμα, η δραχμή έρχεται με τρελό πληθωρισμό αλλά και ότι το σκάλωμα των Γερμανών με το ισχυρό ευρώ έχει τσακίσει την Ευρώπη.

Μισητοί και στις δύο παραπάνω πολυπληθείς κατηγορίες, αφού και στις δύο επικρατεί η λογική «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός μας».
Αγαπημένη ατάκα δεν υπάρχει, τα πράγματα είναι πολύ πολύπλοκα για να χωρέσουν σε μια πρόταση.

Εσύ που ανήκεις λοιπόν;