γράφει ο Πάνος Μπίτσιος, τελειόφοιτος Μαθηματικός.
Για δεύτερη φορά -μετά το 2010-η Ναύπακτος φιλοξένησε το Διεθνές Συνέδριο Μαθηματικών, με τίτλο «Διεθνές Συνέδριο για την Τοπολογία και Εφαρμογές της». Στο επιστημονικό μέρος του πενθημέρου, είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε και να ακούσουμε πάνω από 200 διεθνώς διακεκριμένους ακαδημαϊκούς στο χώρο, από περίπου 50 χώρες και μεγάλα Πανεπιστήμια, κάποιοι εκ των οποίων οι Jan van Mill, Μikhail Tkachenko και Β.Α.Pasynkov. Σχετικά με το κοινωνικό κομμάτι, είναι καταπληκτικό το συναίσθημα του να ανταλλάζεις σκέψεις, ιδέες και στοιχεία πολιτισμών και παράδοσης, με ανθρώπους από τελείως διαφορετικούς κόσμους. Μου έκανε πραγματικά εντύπωση, τόσο η απλότητα και η αμεσότητα, όσο και το ενδιαφέρον για την Ελληνική γλώσσα που έδειξαν δύο ακαδημαϊκοί από την Νότιο Αφρική, ο Charles και η Maggie, σε έναν από τους διαλόγους που είχαμε σχετικά για το ελληνικό αλφάβητο, για τα σύμβολα που χρησιμοποιούμε οι Έλληνες Μαθηματικοί, για τις παραδόσεις που έχουμε σαν λαός, και για την προέλευση των λέξεων «ή», « Πανεπιστήμιο», «Μαθηματικά».
Έχω την πεποίθηση, πως η οργανωτική επιτροπή της διοργάνωσης, την οποία απαρτίζουν το Πανεπιστήμιο Πατρών, το Τεχνολογικό ίδρυμα Δυτικής Ελλάδος και ο Δήμος Ναυπακτίας, προσπάθησαν αρκετά, ώστε να πάνε όλα βάση του προγράμματος, αλλά σίγουρα κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί:
1) Γιατί δεν προβλήθηκε σχεδόν πουθενά στο ευρύ κοινό, ένα τέτοιο διεθνές επιστημονικό γεγονός;
2) Ήταν δύσκολο το να υπάρχουν 2 πούλμαν κάθε πρωί και μεσημέρι, ώστε να μεταφέρουν τους ακαδημαϊκούς, από και προς τα ξενοδοχεία της πόλης μας, και από το 3ο Γυμνάσιο Ναυπάκτου στο Λυγιά, όπου φιλοξενήθηκε το Συνέδριο;
3) Και τέλος, πως θέλουμε και ελπίζουμε, το 2018 η επόμενη διοργάνωση να λάβει χώρα και πάλι στη Ναύπακτο, όταν δεν υπάρχει ένα αξιοπρεπές Συνεδριακό Κέντρο, με 3 ή 4 σύγχρονες αίθουσες, με τον κατάλληλο εξοπλισμό και τα απαραίτητα τεχνολογικά μέσα?
Η πόλη της Ναυπάκτου, πέρα από τον τουρισμό που μπορεί να έχει τους θερινούς μήνες, με αφορμή αυτή τη διοργάνωση που γίνεται πλέον θεσμός, μπορεί να διεκδικήσει το δικό της σύγχρονο Συνεδριακό Κέντρο και έτσι να μπορεί να φιλοξενήσει ακόμη περισσότερες διοργανώσεις, τόσο επιστημονικού επιπέδου, όσο και πολιτιστικού και καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος. Το μέλλον είναι στα χέρια μας, αρκεί να υπάρξει η πολιτική βούληση, όπως και η αρωγή της τοπικής κοινωνίας, για μια πραγματική «πόλη-προορισμό» και όχι απλά μια «πόλη-πέρασμα»!
**το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό “In Fact”.
32
1
0
0
