Δύο ιστορίες «του Δημοσίου» | του Γ. Ασημακόπουλου 12/09/2015 Πολιτική, Προτεινόμενα, Απόψεις, Κοινωνία5 ΣχόλιαΠραγματικές και οι δύο, σημερινές και οι δύο.Σκηνή 1: Αγιασμός σε δημόσιο δημοτικό σχολείο της Ναυπάκτου. Ο Κωνσταντίνος πρωτάκι. Έχοντας παιδικές αναμνήσεις, περιρρέουσα μνημονιακή ατμόσφαιρα καθώς και ρεπορτάζ φρίκης στο μυαλό να χορεύουν, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.Ένα κτίριο κόσμημα με καθαριότητα, διακόσμηση, χώρους και εργονομία να είναι σε επίπεδο ιδιωτικού. Προσωπικό χαμογελαστό, με πολλή αγάπη για τα παιδιά.Φύγαμε με την δασκάλα να αγκαλιάζει ένα ένα τα πρωτάκια και να δίνει στο καθένα ένα χειροποίητο δώρο με προσωπική αφιέρωση. Μάλιστα φίλε μου. Στην μνημονιακή Ελλάδα, σε δημόσιο σχολείο της επαρχίας παρακαλώ.——————————————————–Σκηνή 2: Κέντρο Υγείας Ναυπάκτου. Εμφανίζομαι με συμπτώματα ίωσης δύο ημερών, αλλά φοβούμενος τα χειρότερα είπα να μην το παίξω πάλι Ελληνάρας και να μην πάρω αντιβίωση μόνος μου αυτή τη φορά. Περίμενα ότι θα έβρισκα πόρτες κλειδωμένες και έναν φύλακα που θα με έδιωχνε με τη φράση «εκεί μας καταντήσανε». Δε φταίω εγώ, είπαμε τα ρεπορτάζ και η μνημονιακή ατμόσφαιρα.Βρήκα προσωπικό από αρκετές ειδικότητες που δουλεύει πέρα από τα όριά του, αλλά πάντα ευγενικό και εξυπηρετικό. Βρήκα πολύ κόσμο να εξυπηρετείται από πολλές ειδικότητες.Βρήκα ένα κτίριο που λόγω της πολυετούς χρήσης θέλει ένα συμμάζεμα, αλλά καθαρό.Βρήκα εξεταστήρια της δεκαετίας του 1980 που δυσκολεύουν το προσωπικό. Βρήκα όμως και αιματολογικό εργαστήριο που μου έδωσε αποτελέσματα σε 20 λεπτά.Μπήκα 12:30, εξετάστηκα, γίναν αιματολογικές εξετάσεις, πήρα αποτελέσματα, συνταγή για αντιβίωση και έφυγα στις 13:40. Δωρεάν. Μηδέν ευρώ. Σε μία ώρα και κάτι.——————————————————–Συμπέρασμα: Το Δημόσιο και τα μάτια σας. Αγαπάτε το προσωπικό που τρέχει και προσφέρει σε νευραλγικούς τομείς. Παλέψτε ώστε επιτέλους να ξεχωρίσει ο κηφήνας από αυτόν που δίνει τη ζωή του κάθε μέρα. Παλέψτε για να συντηρηθούν και να ανανεωθούν οι δημόσιες υποδομές υγείας και παιδείας. Αυτά είναι παροχές που δεν υπάρχουν σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου, προστατέψτε τις.Και εσύ που θα πεταχτείς να πεις για το δημόσιο του τεμπελαριού σκέψου ποιο δημόσιο εννοείς. Γιατί άλλο υγεία και παιδεία που η πλειοψηφία του προσωπικού το παλεύει και άλλο ο γραφειοκράτης που με τη στρογγυλή σφραγίδα του το παίζει δερβέναγας.ΥΓ: Αυτό που στην Ελλάδα έχουμε χρήματα για ενεργειακή αναβάθμιση κάθε κοτετσιού στο χωριό αλλά δεν βρίσκεται κάποιος να εντάξει νοσοκομεία και σχολεία, είναι η πραγματική μας χρεωκοπία. Νοσοκομεία του 1980 και σχολεία του 1970 πρέπει κάποια στιγμή να ανακαινιστούν, έλεος εσείς σε Δήμους, Νομαρχίες και Περιφέρειες. πηγή40 5 Σχολια Ανώνυμος 12/09/2015 Κύριε Ασημακόπουλε μας εκπλήσσετε! Εσείς, που ενώ δουλεύετε στο δημόσιο ψηφίσατε μέχρι προσφάτως μνημονιακά κόμματα; Κόμματα που κατάντησαν τις υπηρεσίες που αναφέρεστε σε αυτό το κακό χάλι και το προσωπικό με το ηθικό του να είναι υπό του μηδενός; Να υποθέσουμε οτι αφου παινεύετε το σπίτι σας, θα αλλάξατε και τις κομματικές σας πεποιθήσεις; Απάντηση Ανώνυμος 13/09/2015 Δεν είναι αυτό το θέμα μας και δυστυχώς δε μπόρεσες να το αντιληφθείς… Τα κομματικά θα έπρεπε να είναι το τελευταίο που θα σε απασχολούσε αλλά φευ! Απάντηση Ανώνυμος 13/09/2015 Προφανώς ο Ασημακόπουλος άλλα γράφει άλλα εννοεί και άλλα πρεσβεύει. Κατάλοιπο της κομματικής νοοτροπίας που εξέθρεψε τέτοια φαινόμενα… Απάντηση ΑΔΚ 13/09/2015 Το πρόβλημα του δημοσίου δεν έχει να κάνει με την προθυμία ή την απροθυμία των υπαλλήλων. Σοβαρολογείτε? Το πρόβλημα του είναι η δημόσια διοίκηση (Ενιαίο Μισθολόγιο και Βαθμολόγιο έλλειψη αξιολόγησης) με συνέπεια τη χαμηλή ποιότητα προσφερομένων υπηρεσιών και την αδυναμία να παροχής ανταγωνιστικού προϊόντος. Είναι δομική η αδυναμία και δεν το σώζει κανένα «τρέξιμο» Απάντηση Ανώνυμος 14/09/2015 κ. Ασημακόπουλε, αν και δε συμφωνώ πάντα στις κατά καιρούς τοποθετήσεις σου, εν τούτοις οφείλω να ομολογήσω ότι στη τελευταία φράση πρίν το υστερόγραφο, λες μια μεγάλη αλήθεια. Η παιδεία και η υγεία είναι τομείς νευραλγικοί και ευτυχώς αρκετοί εργαζόμενοι είναι εκτός του στερεότυπου του δημ. υπαλλήλου με τη στρογγυλή σφραγίδα που περιγράφεις. Το χειρότερο δε, είναι ότι τις φωτεινές εξαιρέσεις στο τομέα τους, κάποιοι λιγότερο «μάχιμοι» τις πολεμούν και τις κυνηγούν γιατί «χαλάνε τη πιάτσα» και γιατί «καταστρατηγούν τα εργασιακά τους δικαιώματα». Αυτό είναι επιβεβαιωμένο με συγκεκριμένα περιστατικά που καταδεικνύει ότι τη «στρογγυλή σφραγίδα» την κρατάνε δυστυχώς αρκετοί…Σε κάθε περίπτωση μπράβο πάντως που έστω και μέσα σε αυτή τη κατάσταση έδωσες έστω μια ηθική ικανοποίηση σε κάποιους και μια απάντηση σε κάποιους άλλους. ΑπάντησηΑφήστε το σχόλιό σας Cancel ReplyΤο email σας δεν θα δημοσιευτεί.ΣχόλιοΌνομα Email Website (προαιρετικό)
Ανώνυμος 12/09/2015 Κύριε Ασημακόπουλε μας εκπλήσσετε! Εσείς, που ενώ δουλεύετε στο δημόσιο ψηφίσατε μέχρι προσφάτως μνημονιακά κόμματα; Κόμματα που κατάντησαν τις υπηρεσίες που αναφέρεστε σε αυτό το κακό χάλι και το προσωπικό με το ηθικό του να είναι υπό του μηδενός; Να υποθέσουμε οτι αφου παινεύετε το σπίτι σας, θα αλλάξατε και τις κομματικές σας πεποιθήσεις; Απάντηση
Ανώνυμος 13/09/2015 Δεν είναι αυτό το θέμα μας και δυστυχώς δε μπόρεσες να το αντιληφθείς… Τα κομματικά θα έπρεπε να είναι το τελευταίο που θα σε απασχολούσε αλλά φευ! Απάντηση
Ανώνυμος 13/09/2015 Προφανώς ο Ασημακόπουλος άλλα γράφει άλλα εννοεί και άλλα πρεσβεύει. Κατάλοιπο της κομματικής νοοτροπίας που εξέθρεψε τέτοια φαινόμενα… Απάντηση
ΑΔΚ 13/09/2015 Το πρόβλημα του δημοσίου δεν έχει να κάνει με την προθυμία ή την απροθυμία των υπαλλήλων. Σοβαρολογείτε? Το πρόβλημα του είναι η δημόσια διοίκηση (Ενιαίο Μισθολόγιο και Βαθμολόγιο έλλειψη αξιολόγησης) με συνέπεια τη χαμηλή ποιότητα προσφερομένων υπηρεσιών και την αδυναμία να παροχής ανταγωνιστικού προϊόντος. Είναι δομική η αδυναμία και δεν το σώζει κανένα «τρέξιμο» Απάντηση
Ανώνυμος 14/09/2015 κ. Ασημακόπουλε, αν και δε συμφωνώ πάντα στις κατά καιρούς τοποθετήσεις σου, εν τούτοις οφείλω να ομολογήσω ότι στη τελευταία φράση πρίν το υστερόγραφο, λες μια μεγάλη αλήθεια. Η παιδεία και η υγεία είναι τομείς νευραλγικοί και ευτυχώς αρκετοί εργαζόμενοι είναι εκτός του στερεότυπου του δημ. υπαλλήλου με τη στρογγυλή σφραγίδα που περιγράφεις. Το χειρότερο δε, είναι ότι τις φωτεινές εξαιρέσεις στο τομέα τους, κάποιοι λιγότερο «μάχιμοι» τις πολεμούν και τις κυνηγούν γιατί «χαλάνε τη πιάτσα» και γιατί «καταστρατηγούν τα εργασιακά τους δικαιώματα». Αυτό είναι επιβεβαιωμένο με συγκεκριμένα περιστατικά που καταδεικνύει ότι τη «στρογγυλή σφραγίδα» την κρατάνε δυστυχώς αρκετοί…Σε κάθε περίπτωση μπράβο πάντως που έστω και μέσα σε αυτή τη κατάσταση έδωσες έστω μια ηθική ικανοποίηση σε κάποιους και μια απάντηση σε κάποιους άλλους. Απάντηση
