Η Ελλάδα στο και 5’. Ευκαιρία;

του Αθανασίου Ασημάκη, υπ. Βουλευτή Φωκίδας με το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών

Δειλά δειλά η κυβέρνηση παραδέχεται την αποτυχία των διαπραγματεύσεων της, ενώ έρχονται στο φως της δημοσιότητας και τα πρώτα επίσημα στοιχεία αυτής της αποτυχίας. Πλέον οι περισσότεροι διεθνείς οργανισμοί μιλούν για επαναφορά της χώρας σε ύφεση μετά από την ελάχιστη περσινή ανάπτυξη. Ανεπίσημα ήταν ορατό εδώ και καιρό, καθώς οι περισσότερες ιδιωτικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις φυτοζωούσαν, με καίριο χτύπημα τα capitalcontrols, τα οποία προκλήθηκαν ή από λάθος χειρισμούς ή απειρία της κυβέρνησης. (Δεν θέλω να πιστεύω ότι ήταν εσκεμμένα ώστε να πάμε στη δραχμή)

Όμως μέσα σε όλο το πλαίσιο της αποτυχίας έχει προκύψει και μία θετική παράμετρος την οποία ούτε η κυβέρνηση δεν έχει συνειδητοποιήσει. Έχει δημιουργηθεί ένα γενικό κλίμα συμπόνιας των Ευρωπαίων πολιτών προς τον δοκιμαζόμενο, για 5 συν 3 χρόνια, ελληνικό λαό. Μπορεί να υπάρχουν και Ευρωπαίοι που θέλουν απλά να πτωχεύσουμε, αλλά επειδή και αυτοί έχουν δανείσει τη χώρα μας, δημιουργείται μια θετική προοπτική για την Ελλάδα. «Πρέπει επιτέλους το πρόγραμμα να πετύχει!» γιατί το πολιτικό κόστος των Ευρωπαίων πολιτικών, είτε από τη σκοπιά των συμπονούντων είτε των διαφωνούντων, θα είναι τεράστιο. Οι μεν θα θέλουν να ορθοποδήσουν οι Έλληνες πολίτες, οι δε να μην πληρώσουν από την τσέπη τους μια χρεοκοπία της Ελλάδας.

Επειδή «ο χρόνος είναι χρήμα», καλώς η κυβέρνηση συμφώνησε σε νέο μνημόνιο και νέο δανεισμό, έστω και με λάθος μέτρα, ώστε να αγοράσει χρόνο, εντός της Ευρώπης. Όμως ο χρόνος αυτός πρέπει να αξιοποιηθεί σωστά. Πρέπει να δημιουργηθούν ευρύτερες συνεργασίες. Τόσο στο πολιτικό όσο και στον κοινωνικό ιστό της χώρας. Να δημιουργηθεί ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων και ανάπτυξης της χώρας. Πρέπει να πάψουν οι μικροπολιτικές ψηφοθηρικές σκοπιμότητες. Να σταματήσουν οι βουλευτές και οι υπουργοί να στηρίζουν μέτρα με το εάν είναι αρεστά ή δημοσκοπικά αποδεκτά και να κυβερνήσουν με γνώμονα το μέλλον των νέων της χώρας. Πρέπει ο πολιτικός λόγος να γίνει ρεαλιστικός και να σταματήσουν οι ουτοπικές υποσχέσεις που δημιουργούν μόνο διχόνοια στους πολίτες. Πρέπει όλοι οι πολιτικοί να πουν την αλήθεια: «Πως ο δρόμος είναι δύσκολος και θέλει δουλειά, συνεργασία και θυσίες». Τόσο των πολιτών αλλά και κυρίως των πολιτικών. Θυσίες αλλά με προοπτική.

Με ένα Ελληνικό σχέδιο, το οποίο θα έχει καθολική αποδοχή, να ζητήσουν από την Ευρώπη πέρα από τα δάνεια και αλληλεγγύη. Αλληλεγγύη, μέσω εισαγωγής επενδύσεων από τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις στην Ελλάδα και όχι εξαγωγής νέων Ελλήνων εργαζομένων στην Ευρώπη. Αλληλεγγύη, μέσω τεχνογνωσίας και «καλών πρακτικών» διοίκησης ώστε να πατάξουμε την διαφθορά και τη γραφειοκρατία και όχι ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Αλληλεγγύη, την οποία η Ευρώπη θα μας τη δώσει, γιατί διαφορετικά το πολιτικό τους κόστος θα είναι μεγάλο.

Όταν ακούμε γύρω μας να λένε «εδώ είναι Ελλάδα, δεν γίνονται αυτά» η απάντηση είναι μία: «Μπορούν να γίνουν, πρέπει να γίνουν. Είμαστε στο και 5’ και είναι η τελευταία μεγάλη ευκαιρία!»