Κρίση και ελληνική οικονομία…

της Χριστίνας Βασιλοπούλου, οικονομολόγου-φοροτεχνικού

Ναι, η κρίση ξεκίνησε από την Αμερική των subrimes to 2007 με την κατάρρευση της στεγαστικής πίστης. Το ντόμινο των εξελίξεων επηρέασε και την ελληνική οικονομία. Ωστόσο στην Ελλάδα δεν ήταν μόνο αυτό το πρόβλημα. Στην Ελλάδα είχαμε και έχουμε ένα υψηλό δημόσιο χρέος. Όταν οι δαπάνες υπερβαίνουν τα έσοδα δημιουργείται χρέος. Αυτό το χρέος χρόνο με το χρόνο διογκώνεται, καθώς το έλλειμμα του τρέχοντος έτους αυξάνει και προστίθεται στο ήδη υπάρχον χρέος. Ο εξωτερικός δανεισμός συνεπάγεται αποπληρωμή τόκων. Συνεπώς το χρέος συνεχώς αυξάνει. Υψηλό χρέος, μεγάλο έλλειμμα, χαμηλή ανταγωνιστικότητα, συνθέτουν ένα «εκρηκτικό μείγμα» για την ελληνική οικονομία.

Στην Ελλάδα για την αντιμετώπιση της κρίσης δόθηκαν πακέτα στήριξης στις τράπεζες, τα οποία όμως, δεν διοχετεύτηκαν στις επιχειρήσεις. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική στήριξης των τραπεζών αποδείχθηκε σοβαρό λάθος. Το ΔΝΤ επέβαλε στην Ελλάδα φορολογική αυστηρότητα, μέτρα λιτότητας, πολιτικές που έχουν αποτύχει σε άλλες χώρες. Γιατί όμως; Δεν ξέρουν οι «ειδικοί» ποιες είναι οι λύσεις; Ή μήπως κάποιοι πλουτίζουν από όλο αυτό; Συνέπεια όλων αυτών; Η κατάσταση να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Η ύφεση βαθαίνει, η ανεργία αυξάνει, οι επιχειρήσεις κλείνουν. Μήπως γινόμαστε πιόνια των δανειστών;

Κάθε ένας ενδεχομένως, τη λύση στο πρόβλημα την αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Άλλος θέλει να μονιμοποιηθεί σε μια δουλειά με σίγουρο μισθό, άλλος δεν θέλει πολλούς φόρους, άλλος θέλει σταθερότητα και όχι να νιώθει την απειλή της χρεοκοπίας και της καταστροφής.

Μήπως πρέπει να διοχετευτεί ρευστότητα στην αγορά που έχει στεγνώσει; Να χρηματοδοτηθούν οι επιχειρήσεις; Να γίνει δικαιότερη κατανομή φορολογικών βαρών; Επιτακτική προβάλλει η ανάγκη ενίσχυσης της παραγωγικότητας, της ανταγωνιστικότητας και της απλοποίησης του φορολογικού συστήματος.

Φτάνει πια η τρομοκρατία του κόσμου. Η έλλειψη σταθερότητας , οι συνεχείς αλλαγές στην αντιμετώπιση της κρίσης , η απειλή της χρεοκοπίας, η μη ενημέρωση ή η ελλιπής ενημέρωση του κόσμου δημιουργεί συγκρούσεις και αντιθέσεις στην κοινωνία. Μια λύση του όλου προβλήματος απαιτεί και κοινωνική συναίνεση. Απαιτείται ευθύνη λοιπόν και κάτι που έχει λείψει πολύ και κυρίως από τους πολιτικούς: τιμιότητα.