Περί διχόνοιας – του Ι. Τζομάκα

του Ιωάννη Τζομάκα

Αφού το τυράκι της μεσαίας τάξης έλιωσε μια και καλή, απέμειναν λίγα και φοβισμένα τρωκτικά, βλέπετε τους έπεσε βαρύς ο πέλεκυς που βρέθηκαν προ ευθυνών. Ποια είναι η ευθύνη τους; Η διχόνοια στον ελληνικό λαό που ευαγγελίζονται, αυτή που θέλουν με κάθε τρόπο να αποτρέψουν στο επικείμενο δημοψήφισμα. Αφού επιδόθηκαν τόσο καιρό στην τρομολαγνεία και στην προπαγανδιστική πληροφόρηση των συνανθρώπων τους, έκριναν πως έφτασε η ώρα να σιωπήσουν γιατί “φοβούνται την επόμενη ημέρα”. Πως γίνετε να φοβάστε την επόμενη ημέρα ωρέ; Για ποια διχόνοια μιλάτε; Για αυτή που με ιδιαίτερο ζήλο δημιουργήσατε κατά την διάρκεια της σύντομης ζωής σας; Για το κράτος διαπλοκής και διαφθοράς που ασπάζεστε και χτίσατε; Για το δικαίωμα στο να έχετε αριθμούς προϊσταμένων, διευθυντάδων, νομαρχών, βουλευτών κ.ο.κ στον τηλεφωνικό σας κατάλογο, κι όταν σας βολεύει να το χρησιμοποιείτε για μια μετάθεση στον στρατό έως και για τυχόν επιδοτούμενα προγράμματα κ.ο.κ., για να είστε “μπροστά από τις εξελίξεις και οι μάγκες του χωριού”; Για την αλαζονεία και το μικροαστικό όνειρο που με τόση θέρμη υπηρετήσατε; Για τον τρόπο με τον οποίο στεκόσασταν και χλευάζατε τους υπολοίπους σε κάθε στραβοπάτημα και προσπάθεια που έκαναν; Για τον κοινωνικό κανιβαλισμό που συμμετείχατε τα τελευταία χρόνια;

Η διχόνοια που επικαλείστε λοιπόν, ήρθε χρόνια πριν, απλά δεν το είχαμε αντιληφθεί ακόμη, όλοι μας. Δυστυχώς ή ευτυχώς έπρεπε να φτάσουμε σ” αυτό το σημείο για να το αντιληφθούμε. Και τώρα τι; Δεν έχετε τηλέφωνα για να σας γίνουν διευκολύνσεις, χάθηκαν οι κομματικές και μη γνωριμίες, σας άφησαν ελεύθερους στην αρένα με τα “λιοντάρια” και τρομάξατε, ζείτε τον χειρότερό σας εφιάλτη και προσκυνήσατε σε ΔΝΤ, τράπεζες, εταιρείες που σας εκβιάζουν για το δημοψήφισμα αλλιώς σας απολύουν; Θα χάσετε τις δουλειές σας; 1.500.000 άνεργοι στα επίσημα χαρτιά, 350-400.000 οικονομικοί μετανάστες, δουλειές μερικής και ανασφάλιστης εργασίας, όλα προ των πυλών και συνεχίζετε να επικαλείστε την “λογική”, έχετε παιδιά, οικογένειες και φοβάστε; Τα 300-400 ευρώ μηνιαίου μισθού δεν σας φόβισαν; Τι αποζητάτε για το μέλλον, να χτίσετε τα θεμέλια για το μεγαλύτερο νεκροταφείο του κόσμου; Θα μας θάψετε και θα τρίζουν τα κόκαλα των προγόνων μας, ούτε αυτοί δεν θα μας θέλουν στο ίδιο χώμα. Μπορεί κι αυτοί να ήταν κάποτε σαν όλους μας, όταν χρειάστηκε όμως, θυσιάστηκαν με αυταπάρνηση και χωρίς δισταγμό για κάτι πολύ μεγαλύτερο από τον εαυτό και τις οικογένειές τους. Αυτοί τουλάχιστον κοίταξαν τον θάνατο κατάματα και συνέχισαν, ούτε προσκύνησαν, ούτε γονάτισαν, ούτε τίποτα.

Που ήσασταν όλα αυτά τα χρόνια όταν οι κυβερνώντες αποπλανούσαν τον λαό προς ιδίον όφελός τους; Που ήσασταν ωρέ; Στην κάλπη να τους στηρίζετε και να προσεύχεστε στις αφίσες και τα συνθήματα που γράφατε σε κάθε γωνιά της επικράτειας; Στις σημαίες που κυκλοφορούσατε πανηγυρίζοντας; Και φτάσαμε στο σήμερα να συνεχίζετε το ίδιο, λες και μπήκατε σε χρονοκάψουλα, λες και το παρελθόν ποτέ δεν υπήρξε. “Εχθές” μιλούσαμε για τις συνθήκες που χρειάζονταν για τις ταξικές ζυμώσεις που είναι αναγκαίες για την εγκαθίδρυση ενός κράτος Δικαίου, εκείνες οι συνθήκες λοιπόν μας βρήκαν στο “σήμερα”, κι από “αύριο”, ανεξαρτήτων αποτελεσμάτων στο δημοψήφισμα, η Νέμεσις θα εμφανιστεί. Όσο για την ευρωλαγνεία σας, τι να πω, σας αποκαλούν Ευρωπαίους και ηδονίζεστε. Στο κάτω κάτω για ποια Ευρώπη μιλάτε, αυτής που ανέχεται την σύνδεση της εκκλησίας με το κράτος, την ομοφοβική, την γεμάτη από άρρωστα και ξεπερασμένα στερεότυπα, αυτή του φονταμενταλισμού και της λογοκρισίας σε κάθε μορφής Τέχνης, στον παντός είδους νεοελληνικό ρατσισμό; Αυτό δεν είναι Ευρώπη κύριες και κύριοι αλλά τριτοκοσμική χώρα, κι όπως καταλαβαίνετε δεν είναι κάτι που θα έρθει “αύριο” όπως ευαγγελίζεστε, αλλά κάτι που φέρατε εσείς χρόνια τώρα, από το “εχθές”.

Κακουχίες, πείνα, λοιπή καταστροφή, ποτέ δεν φανταζόμουν πως θα ήθελα να ζήσω, ωστόσο τις τελευταίες ημέρες με όσα ζω και βλέπω, κατάλαβα πόσο πολύ αγαπώ αυτόν εδώ τον τόπο. Δεν ξέρω τι είναι για εσάς η Ελλάδα, αλλά για εμένα είναι η παρακαταθήκη που πρέπει να αφήσουμε στις μελλοντικές γενιές του κόσμου, όχι σαν τις μαριονέτες του ΔΝΤ και των τραπεζών, αλλά σαν εκείνους που υπηρέτησαν την ανθρωπότητα και το κυριότερο ανθρώπινο δικαίωμα, αυτό της Ελευθερίας. Κι αυτή δεν μετριέται σε οτιδήποτε υλικό, οικονομικά σχεδιαγράμματα και προβλέψεις χρηματιστηρίων, αυτά είναι για τις μηχανές, όχι για τους Ανθρώπους. Δεν θέλω να ελπίζω σε κάτι, αλλά να έχω το δικαίωμα στην ελπίδα, πως εγώ και η κοινωνία μου είναι ελεύθερη. Εσείς λοιπόν που φοβάστε για τον διχασμό, μην φοβάστε πια, δεν χρειαζόμαστε δημαγωγούς να μας τρομοκρατούν και να μας ορίζουν την ζωή, την κρατάμε πια στα δικά μας χέρια.