Στραβά κι ανάποδα (του ηθοποιού Γιώργου Κατσάμπα)

Το πενταετές (αν και η επίσημη έναρξη της «κρίσης» ήταν το 2008) πένθος του ελληνικού λαού, τον έχει οδηγήσει σε μία κατάσταση ΘΛΙΨΗΣ και ΑΔΡΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ. Μιας, δικαιολογημένης κατά ένα μέρος, παθητικότητας. Όμως, αυτό είναι το στάδιο που οδηγεί στο αμέσως επόμενο. Στο θυμό! Πριν περάσει σε κατάσταση «Πουτάνα Όλα» πρέπει πρώτα να θυμώσει πολύ. Πάρα πολύ. Και σήμερα το πρωί, που συνάντησα έξη ανθρώπους, οι τέσσερις ήταν θυμωμένοι. Ο ένας δε εξ αυτών φόρτωνε κι άλλο. Το «σύστημα» όμως τα ξέρει καλά αυτά τα στάδια, αφού τα δημιούργησε και τα ελέγχει προς όφελός του.

Το πρώτο στάδιο ελέγχου είναι η ΧΡΟΝΟΤΡΙΒΗ.

Να κρατηθεί ο λαός στη θλίψη και στην αδράνεια όσο το δυνατόν περισσότερο. Περάσαμε, περιμένοντας μάταια να αλλάξει κάτι, διαδοχικά από τον Καραμανλή στον Παπαντρέου, στον Παπαδήμο, στον Πικραμμένο και στον Σαμαρά. Καμία ελπίδα πουθενά. Συνεχώς χειρότερα. Κι ο λαός άρχισε πάλι να θυμώνει.

Με το σύνθημα «Η ελπίδα έρχεται», έγινε πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας. Πέρασαν άλλοι 5 μήνες. Και ο κόσμος άρχισε πάλι να θυμώνει. Νάσου κι ένα δημοψήφισμα. Σάστισμα στον λαό. Καλούνται να αποφασίσουν για Οικονομικά/Δημοσιονομικά θέματα «τα σαΐνια του χρηματιστηρίου» που πούλαγαν τα χωράφια και τ’ αμπέλια τους για ν’ αγοράσουν «αρκούδες». Φόβος, ανασφάλεια, αδράνεια πάλι. Ναι ή Όχι; Ποιός λέει αλήθεια και ποιός ψέματα; Τι συμφωνία θα γίνει; Δεν θα γίνει; Ευρώ ή Δραχμή; Εντός Ε.Ε. ή εκτός; Θα μπούνε κι άλλοι φόροι; Τράπεζες, ανοιχτές ή κλειστές; Θα βρούμε δουλειά; Θα χαθούν οι καταθέσεις (ποιές καταθέσεις); Θα χάσουμε τα σπίτια μας; Να μείνει όλη την τετραετία ο Τσίπρας ή να φύγει; Εκλογές ή κυβέρνηση εθνικής ενότητας; Θα έχουμεApps για τα iPhone;

Όταν έχεις τέτοια ερωτήματα παραμένεις ΑΔΡΑΝΗΣ μέσα στην φαινομενική ενεργητικότητά σου. Κι όταν κατασταλάξεις ή στο Ναι ή στο Όχι, θέλεις να βρεις ποιοί άλλοι είναι «μαζί» σου! Και βγαίνεις στους δρόμους, στα καφενεία, στα blogs, στις ουρές των ΑΤιΜων, στα social media, στα μπαράκια, στις παραλίες, επηρεάζων και επηρεαζόμενος. Και νοιώθεις ενεργητικός, μεγάλος και σπουδαίος γιατί έκανες μια επιλογή με την οποία συμφωνούν κι άλλοι.

Και σαν μην σου έφταναν όλα αυτά, σου πετάνε και την λέξη «Διχόνοια». Από Δευτέρα όλοι «μαζί». Και να κι άλλος χρόνος μέχρι να δούμε τη θα γίνει από Δευτέρα με το Ναι ή με το Όχι στις αποσκευές των Τσίπρα, Βαρουφάκη.

Προσωπικά, δεν βρίσκω κανένα λόγο για τέτοιο δημοψήφισμα. Δεν θα δώσω άλλοθι ούτε θα στρογγυλέψω γωνίες. Θα ψηφίσω όμως Όχι. Ο λόγος είναι ότι το «σύστημα» έχει πιο εύκολο δρόμο μέσα από το Ναι. Με το Όχι, θα ταλαιπωρηθούν λίγο παραπάνω. Επιπλέον, μέσα από το Όχι υπάρχει ηαπειροελάχιστη πιθανότητα να συμβεί κάτι απρόβλεπτο. Γιατί είπαμε. Με οποιαδήποτε κυβέρνηση, με οποιονδήποτε πρωθυπουργό, με Ναι ή με Όχι, τίποτε δεν πρόκειται να γίνει «Υπέρ του Αδυνάτου».

Σε μια ιστορική αναδρομή αξίζει να θυμηθούμε:

Ο Αντρέας Παπαντρέου σε ένα από τα τελευταία Υπ. Συμβούλια που συμμετείχε, έκλεισε την τοποθέτησή του για την ελληνική οικονομία λέγοντας «Γερμανία, Ελβετία, Ελλάδα» και αμέσως έβαλε τα γέλια μπροστά στις κάμερες.
Το 1998 την «πολιτική της σκληρής δραχμής» την στιγμή που επισυναπτόταν νέο δάνειο 1,25 δις δολάρια από τους Σημίτη Παπαντωνίου, Παπαδήμο.

Νομίζεις ότι αν ήθελε το παγκόσμιο οικονομικό «σύστημα» να διαλύσει την Ελλαδίτσα και εμάς «μαζί» δεν θα το είχε κάνει; Κάποιος λόγος υπάρχει που αναπνέουμε. Ακόμη.

Για να φοβηθούν οι λαοί της Ευρώπης και να δημιουργήσουν το Ευρώ ως άμυνα στις επιθέσεις των κερδοσκόπων, η Quantum του Soros διέλυσε σκόπιμα την βρετανική οικονομία σε λίγες μόνο ημέρες το 1992 αναγκάζοντας την σε υποτίμηση της στερλίνας κατά 15% έναντι του δολαρίου.

Έτσι και τώρα. Για να φοβηθούν οι λαοί της Ευρώπης, θα θυσιαστεί η υποσημείωση του οικονομικού χάρτη Ελλαδίτσα και θα δεχτούν προθυμότατα τα εθνικά κοινοβούλια σύναψη δανείου τρισεκατομμυρίων δολαρίων μεταξύ της Ε.Ε. και των ΗΠΑ. Ψιτ! Οι ΗΠΑ θα δανείσουν την Ε.Ε. Και ο δανειστής έκτοτε θα σε έχει «υποθηκευμένο». Κουνήθηκες; Πέθανες._

πηγή: limaniotis.blogspot.gr