του Βασίλη Πάικου 

Πράγματι ραγδαίες, καταιγιστικές οι εξελίξεις. Και απρόσμενα εντυπωσιακές. Η σύλληψη του αρχηγού, βουλευτών και στελεχών της Χρυσής Αυγής σηματοδοτεί μια απολύτως νέα πραγματικότητα για τα δεδομένα της πολιτικής ζωής. Μπορούμε τώρα να μιλούμε για εντελώς νέα (κατά δημοκρατική ποιότητα νέα) σελίδα στο δημόσιο βίο της Χώρας. Που ανοίγει ορίζοντα προσδοκίας, και ελπίδας.

Παρ” όλ” αυτά, καλό θα είναι να συνειδητοποιήσουμε όλοι, κυβερνώντες και λαός, πως τίποτα δεν τελειώνει εδώ, τώρα…

Τίποτα δεν τελειώνει εδώ, τώρα. Αφού…

…Ήταν στις 17 Νοεμβρίου του 2011, στην επέτειο του Πολυτεχνείου, που σπουδαστές της σχολής Ευελπίδων μ” επικεφαλής τον αρχηγό της σχολής, έστησαν σόου με το οποίο χλεύαζαν το Πολυτεχνείο και υμνούσαν τη Χούντα. Το σόου διανθιζόταν από χουντικά τραγούδια και χουντικά συνθήματα. Ανάλογα συνθήματα, επαυξημένα με ακραίες ρατσιστικές κορώνες, είχαν ακουστεί κατά την παρέλαση της 25ης Μαρτίου του 2010, από διμοιρία βατραχανθρώπων του Λιμενικού. Και στις δύο περιπτώσεις, παρ” ό,τι έλαβαν μεγάλη δημοσιότητα, οι δράστες έπεσαν στα μαλακά. Στα πολύ μαλακά.  Δεν θα πρέπει ασφαλώς να υπάρχει αμφιβολία, πως  τα περί ων ο λόγος μπουμπούκια, έχουν πλαισιώσει ήδη τις τάξεις της Χρυσής Αυγής.

Εν τω μεταξύ πλήθος καταγγελιών έχουν δει το φως, σύμφωνα με τις οποίες οι χρυσαυγίτες εκπαιδεύονται  σε πολεμικού χαρακτήρα ασκήσεις από πρώην αλλά και νυν στελέχη των ενόπλων δυνάμεων. Ενώ μόλις πληροφορηθήκαμε πως κάποια περίεργη παραστρατιωτική οργάνωση, υπό τον τίτλο «Πατριωτική Πολιτοφυλακή» δραστηριοποιείται σε διάφορες επαρχιακές πόλεις. Κάτω από τη μύτη, ή και με τις ευλογίες(;) των αρχών, εννοείται. Και σα να μην έφταναν όλ” αυτά, ήρθε και το μέσω διαδικτύου προσκλητήριο των εφέδρων των ειδικών δυνάμεων, το κατάφωρα απειλητικό για το Πολίτευμα.

Το τι συμβαίνει με την αστυνομία ως προς τις άνομες σχέσεις της με τη νεοναζιστική οργάνωση, το βλέπουμε να ξετυλίγεται καθημερινά, σε όλη του την ανατριχιαστική μεγαλοπρέπεια. Όλοι τα υποπτευόμαστε, όλοι είχαμε δείγματα γραφής, όλοι «ξέραμε». Όλοι; Όχι ακριβώς. Οι αρχές της Χώρας, οι θεσμικά υπόχρεες στην διαφύλαξη της δημοκρατικής ομαλότητας, δεν ήξεραν τίποτα. Και τώρα πέφτουν από τα σύννεφα. Και τώρα τρέχουν και δε φτάνουν. Θα πρέπει ωστόσο να ομολογήσουμε πως ακόμη και οι υποψιασμένοι, ξαφνιάζονται σήμερα με τις καθημερινές αποκαλύψεις. Με την έκταση και με το βάθος της ανομίας.

Διαμορφώνουν άραγε όλ” αυτά περιβάλλον που ευνοεί την εκδήλωση πραξικοπήματος; Ασφαλώς όχι. Η Δημοκρατία μας ως προς αυτό είναι ασφαλής. Εκτός των άλλων και λόγω της «ευρωπαϊκής ασπίδας» της Χώρας.
Διαμορφώνουν άραγε όλ” αυτά περιβάλλον που οδηγεί σε διασάλευση της ομαλής δημοκρατικής πορείας της Χώρας; Ασφαλώς ναι. Η Δημοκρατία από τη φύση της είναι εύθραυστο πολίτευμα, ντελικάτο. Δε θέλει και πολύ για να κακοπάθει. Πολύ περισσότερο σήμερα, καθώς η πολιτική και, προπάντων, η κοινωνική μνημονιακή πραγματικότητα πριμοδοτούν σενάρια αποσταθεροποίησης.

Αυτονόητη όθεν η ανάγκη διαρκούς δημοκρατικής επαγρύπνησης. Με ευθύνη των πάντων. Της Κυβέρνησης, του πολιτικού προσωπικού στο σύνολό του, των μέσων μαζικής ενημέρωσης, του λαού. Σήμερα, καθώς  -φαίνεται πως-οι αρχές αισθάνονται και ανταποκρίνονται, έστω και με καθυστέρηση, στις υποχρεώσεις τους, και καθώς οι πολίτες βομβαρδίζονται με τις φοβερές αποκαλύψεις, η ανάγκη αυτή καλύπτεται. Τι θα γίνει όμως αύριο; Αύριο, οπότε λογικά θα προκύψουν άλλες προτεραιότητες που θα διεκδικούν τη θέση τους στην επικαιρότητα; Ε λοιπόν, εάν το θέμα της νεοναζιστικής απειλής υποχωρήσει, αν ξεφουσκώσει και στη συνέχεια λίγο-πολύ ξεχαστεί, τότε η Δημοκρατία θα έχει χάσει. Και δεν ξέρω αν θα καταφέρει να ξαναβρεί τον εαυτό της.

Πολλοί πιστεύουν ότι τώρα που έσπασε το απόστημα, είμαστε πολύ κοντά στο να απαλλαγούμε από τη ΧΑ. Πως όλ” αυτά θα λειτουργήσουν εντέλει λυτρωτικά για το πολιτικό σύστημα, για τη Δημοκρατία. Μπορεί να γίνει κι έτσι. Υπό πολλές προϋποθέσεις πάντως. Υπό την προϋπόθεση της συνεχούς και συνεπούς επαγρύπνησης. Και υπό την προϋπόθεση βεβαίως πως η αστυνομική και η δικαστική αντιμετώπιση του φαινομένου θα φτάσουν ως το τέλος.

Ας μην παραβλέπεται το γεγονός ότι ακόμη και τώρα, με το σοκ της δολοφονίας του παιδιού στο Κερατσίνι και  με τις καθημερινές συνταρακτικές αποκαλύψεις, ακόμη και τώρα η δημοσκοπική υποχώρηση της ΧΑ είναι (για την ώρα;) σχεδόν οριακή. Που πάει να πει πως τμήμα του πληθυσμού δεν έχει ακόμη πειστεί για τον εγκληματικό χαρακτήρα του νεοναζιστικού μορφώματος, ή «δηλώνει» αδιάφορο γι αυτό. Και πως, σε κάθε περίπτωση, η ΧΑ διαθέτει ήδη σκληρόν πυρήνα αμετακίνητο. Ε λοιπόν στην ανατροπή αυτών των δεδομένων, εκεί βρίσκεται σήμερα το στοίχημα της Δημοκρατίας μας…

Αναδημοσίευση από athina984.gr

0100