Το κλειδί της επιτυχίας … Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο!

του Γιώργου Ζαμπάρα

(ΠΡΩΤΟΥ ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΑ σε ΝΑΥΠΑΚΤΙΑ και ΦΩΚΙΔΑ, μαθητή του ΓΕ.Λ. ΕΥΠΑΛΙΟΥ και φοιτητή πλέον στη ΝΟΜΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ, με 19.166 μόρια!)

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ

«Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο…»

Πανελλήνιες… Ατελείωτες ώρες μελέτης, εντατικό διάβασμα, σωστός προγραμματισμός: Ίσως αυτά θεωρούνται από όλους μας -υποψηφίους και μη- τα τρία βασικά συστατικά της πρώτης και ουσιαστικής επιτυχίας στη ζωή ενός νέου ανθρώπου.

Αν όμως σκεφτούμε πως οι Πανελλαδικές δεν είναι μόνο ένας αγώνας του νου ή ένας διαγωνισμός γνώσεων αλλά κυρίως μια ψυχική δοκιμασία, θα διαπιστώσουμε πως το τρίπτυχο αυτό δεν αποτελεί παρά μια τυπική συμβουλή. Τουλάχιστον για εμένα, τα 19.166 μόρια, που συμπλήρωσα στο πρώτο επιστημονικό πεδίο, ήταν αποτέλεσμα κυρίως της ψυχικής μου δύναμης, μιας δύναμης που αντλείται από τα όνειρά μας και το πάθος μας να τους δώσουμε σάρκα και οστά. Με άλλα λόγια, το μυστικό κλειδί ή έστω η κινητήριος δύναμη της σκληρής προσπάθειας και της πλήρους αφοσίωσης είναι οι στόχοι μας και ο διηνεκής αγώνας να τους εκπληρώσουμε. Εξάλλου, μόνο αυτοί μας εφοδιάζουν με υπομονή και επιμονή, ώστε να βγούμε νικητές σε μια σκληρή μάχη με τον ίδιο μας τον εαυτό και να δικαιώσουμε τον αγώνα μας. Έτσι και στη δική μου περίπτωση, η γοητεία που μου ασκούσε η φιλοσοφία του δικαίου από τα παιδικά μου χρόνια ήταν καθοριστική για την επιτυχία μου. Η αγάπη μου για την επιστήμη της Νομικής και η ισχυρότατη επιθυμία μου να υπερασπιστώ την πανανθρώπινη αξία της Δικαιοσύνης με ενθάρρυναν να συνεχίσω, να υπερβώ τα εμπόδια και να αντεπεξέλθω στις όποιες δυσκολίες. Κυρίως με την πεισματική θέλησή μου για την πραγμάτωση του ονείρου μου κατάφερα να εξασφαλίσω την εισαγωγή μου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αυτό ήταν το δικό μου κλειδί που είναι τόσο ίδιο μα και τόσο διαφορετικό με το κλειδί που κρύβει μέσα του κάθε μαθητής, κάθε νέος, κάθε άνθρωπος. Άλλωστε, αυτό προσαρμόζεται στην κλειδαριά του χαρακτήρα, των δυνατοτήτων και των ονείρων του καθενός.

Ας αφήσουμε, λοιπόν, τα όνειρα να μας οδηγήσουν! Μόνο έτσι θα κατορθώσουμε ακόμη και αυτά που δεν μπορούμε… Θα ήταν παράλειψη να μην ευχαριστήσω τους καθηγητές μου για την προσφορά τους στο δύσκολο αυτό αγώνα , καθώς και την οικογένεια μου για την ψυχική και όχι μόνο υποστήριξή της, γιατί η συμβολή τους στο κυνήγι του ονείρου ήταν ανεκτίμητη.

Εύχομαι σε όλους -και ιδίως στους φετινούς υποψήφιους φοιτητές- πνευματική διαύγεια και ψυχικό σθένος, ώστε όλοι να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να αντισταθούμε σε κάθε είδους κρίση, οικονομική, κοινωνική αλλά και ηθική.