της Χριστίνας Βασιλοπούλου, οικονομολόγου-φοροτεχνικού

 
 

Το θέμα είναι να μην εγκαταλείπει κανείς. Η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας. Ο καθένας αυτά που του συμβαίνουν τα θεωρεί λιγότερο ή περισσότερο σημαντικά, ανάλογα με τις δυνάμεις που έχει να ανταπεξέλθει σε αυτά.

Το να χάνει κάποιος τη δουλειά του ή να μειώνεται το εισόδημά του ή να χάνει το σπίτι του, είναι κάτι πολύ σοβαρό, είναι θεμελιώδες για την επιβίωσή του.

Το να κλείνεται στον εαυτό του, να κοιμάται στο δρόμο, να ζητιανεύει…είναι πολλές φορές θέμα επιλογής. Υπάρχουν καλύτερες επιλογές.

Αυτή η εποχή μας σκοτώνει. Οι αντοχές μας δοκιμάζονται. Στα δύσκολα πανικοβαλλόμαστε. Κλαίμε με τα ίδια και τα ίδια πράγματα, αλλά δύσκολα γελάμε με τα ίδια αστεία.Η μεμψιμοιρία μας κάνει κακό. Κι όμως οι άνθρωποι έχουμε πολλές δυνατότητες, αρκεί να το καταλάβουμε και να τις αξιοποιήσουμε. Εξελισσόμαστε μόνο όταν πηγαίνουμε ένα βήμα παραπέρα. Είχαμε μάθει αλλιώς. Καιρός να αλλάξουμε και να γίνουμε πιο δυνατοί. Στα εύκολα όλα μοιάζουν όμορφα.

Αυτή η συνεχιζόμενη κρίση μπορεί και πρέπει να δημιουργήσει ευκαιρίες , συνεργασίες. Αφού οι πρακτικές του παρελθόντος δεν αποδίδουν, μήπως πρέπει να αναζητήσουμε καινούργιους τρόπους; Δουλεύουμε και δεν προβάλουμε τη δουλειά μας, δεν καταγράφουμε τα αποτελέσματά της. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Αν δεν «πουλήσουμε» τον εαυτό μας και δεν πείσουμε ότι αυτό που κάνουμε είναι αναγκαίο, δεν θα μας χρειάζεται η αγορά, θα μας «πετάξει» έξω.

Επιχειρώ σημαίνει προσπαθώ. Ο φόβος μας κρατάει πίσω. Ο φόβος της αποτυχίας. Ο φόβος ότι κάτι μπορεί να πάει στραβά. Και αν πάει καλά; Και αν η προσπάθεια έχει αποτέλεσμα;

Συνεχής προσπάθεια λοιπόν. Και όπως είχε πει ο Αμερικανός συγγραφέας Elbert Hubbard: «Μην παίρνετε τη ζωή πολύ στα σοβαρά. Όπως και να ΄χει, κανένας δε βγαίνει απ’ αυτήν ζωντανός.»

Share on Facebook36Tweet about this on TwitterShare on Google+0Email this to someone
 
 

Αφήστε το σχόλιό σας

Το email σας δεν θα δημοσιευτεί.