2015….όπως 1920!;

του Κωνσταντίνου Δημόπουλου, Φιλολόγου – Αντιπροέδρου Συνδέσμου Φιλολόγων Ναυπακτίας

Για να καταλάβουμε καινούργια γεγονότα, πολλές φορές χρησιμοποιούμε αναλογίες με παλιά.Ακόμη κι όμως όταν εμφανίζονται ομοιότητες, δεν παύουν να αποτελούν νέες καταστάσεις . Γιατί τόση δημαγωγία γύρω από την Ιστορία; Η απόσπαση γεγονότων από το πλαίσιό τους και η παραδειγματική χρησιμοποίησή τους, δεν υπονομεύει μόνο την κατανόηση του παρελθόντος αλλά συσκοτίζει και την κατανόηση του παρόντος.Τελευταία βλέπουμε να παραλληλίζονται οι εκλογές του 2015 με τις εκλογές του 1920!

Μπορεί να οδηγήσει σε ασφαλή συμπεράσματα η σύγκριση των εκλογών του 2015 με εκείνες πριν από έναν αιώνα, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ότι το σημερινό πλαίσιο είναι εντελώς διαφορετικό από το πλαίσιο εκείνης της εποχής;

Η επιχειρηματολογία αυτής της στρατευμένης ιστορικά πλευράς, βασίζεται στα εξής σημεία:1) Πιστεύει ότι και τις δύο εκλογές τις επέβαλλε η αντιπολίτευση,2) Θεωρεί δεδομένο ότι ο Σαμαράς ως Πρωθυπουργός έχει πετύχει κάτι συγκρίσιμο με τον διπλασιασμό των εδαφών της Ελλάδας από τον Βενιζέλο!,3) Αποδέχεται και δεν αμφισβητεί –όπως και η κυβέρνηση- το αλάθητο στις πολιτικές επιταγές που επιβάλλονται έξωθεν,4) Υποκρύπτει την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας,5) Διακηρύττει ως προδιαγεγραμμένη καταστροφή οποιαδήποτε εναλλακτική πολιτική απ’ όπου κι αν προέρχεται,6) Παραβλέπει συστηματικά τις διαφορές στον ιδεολογικά άξονα του σήμερα σε σχέση με το 1920,7) Δέχεται ως αμετάβλητα και τα προσχηματικά διαβήματα των Μεγάλων Δυνάμεων το 1920.

Ο Διχασμός και οι τραγικές του συνέπειες – μικραστατική εκστρατεία-καταστροφή ουδεμία σχέση έχουν με τη σύγχρονη κρίση και χρεοκοπία της χώρας. Διχασμός ήταν η διαιρετική τομή της ελληνικής κοινωνίας όχι τόσο σε ιδέες και πολιτικές όσο σε πρόσωπα: Βενιζέλος εναντίον Κωνσταντίνου. Οι εκλογές του 1920 δεν έγιναν με τη βία αλλά με την υπόθεση του Βενιζέλου ότι θα δικαιωθεί για τις επιτυχίες του. Υπήρχαν όμως μελανά σημεία, όπως η αβεβαιότητα για την επιστροφή των στρατιωτών την οποία υποσχόταν η αντιπολίτευση και βέβαια οι ακρότητες των κατώτερων βενιζελικών στελεχών σε βάρος αντιφρονούντων που έκριναν τελικά πως οι Σύμμαχοι δεν ήθελαν την επιστροφή του Βασιλιά.Έχει αποδειχτεί όμως πως δεν ήταν η έλευση του Κωνσταντίνου που επηρέασε τις σχέσεις της Ελλάδας με τις Μεγάλες Δυνάμεις αλλά οι μονομερείς ενέργειές της προς την παράλογη εκστρατεία στον Σαγγάριο την ώρα που οι Ιταλοί και οι Γάλλοι επιζητούσαν τρόπους αναθεώρησης της Συνθήκης των Σεβρών και τους βρήκαν στηρίζοντας αφειδώς τον κεμαλικό στρατό.

Τα δεινά των εκλογών του 1920 – Μικρασιατική Καταστροφή- δεν οφείλονται στις εκλογές του 1920 αλλά στη μικρόνοια όλων των πολιτικών της εποχής να οραματιστούν την Ελλάδα ως ένα ισχυρό περιφερειακό παράγοντα, που ακολουθεί τις δικές του ανάγκες και λειτουργεί με γνώμονα τα δικά του συμφέροντα. Εδώ, η ομοιότητα με το σήμερα ίσως να μην είναι συμπτωματική.

Το διακύβευμα των σημερινών εκλογών δεν είναι ποιος είναι ικανότερος για διαπραγμάτευση. Υπάρχει ένα πρόβλημα συσσώρευσης χρέους στη σημερινή Ευρώπη, που υφίσταται η Ελλάδα και γενικότερα ο νότος με καταστροφικές συνέπειες(περιορισμός- κατάργηση των δαπανών και υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου)αλλά και μιαν άλλη πολιτική περιορισμού του χρέους μέσα από διαδικασίες που θα εξασφαλίσουν την ανάπτυξη. Στις εκλογές αυτές καλείται ο ελληνικός λαός να επιλέξει αν θα επιτρέψει να συνεχιστεί ή όχι η δεινή αυτή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει εδώ και χρόνια.

Όσο αφορά το διεθνές περιβάλλον, η στρατιωτική συμμαχία της Αντάντ απέχει παρασάγγες από την εταιρική σχέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ιδιαίτερα της συμμετοχής στο κοινό νόμισμα. Οι συμμαχίες εκείνης της περιόδου ήταν επικαιρικές και βραχυπρόθεσμες με στρατιωτικούς –και μόνο- σκοπούς. Σήμερα, η Ένωση αποτελεί έναν μεγάλο υπερεθνικό στρατηγικό στόχο ενοποίησης με ομοσπονδιακή κατεύθυνση, και αναφέρεται σε πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό επίπεδο. Αυτό προϋποθέτει αφενός την αμφίδρομη τήρηση των συμφωνηθέντων και αφετέρου την αγαγνώριση της δημοκρατικής αρχής στα κυρίαρχα.Οπως το 1920, έτσι και σήμερα η εθνική ανεξαρτησία της Ελλάδος δεν γίνεται σεβαστή. Τότε βέβαια, ήταν η realpolitik που επέτρεπε ωμές παρεμβάσεις στη βάση της ισχύος. Σήμερα όμως, στην Ευρώπη της αλληλεγγγύης και του ελεύθερου διαλόγου είναι παράδοξο ο ίδιος ο Πρόεδρος της Κομισιόν να υπαγορεύει στους Έλληνες ποιόν θα εκλέξουν, δημιουργώντας διεθνές κλίμα και υπονομεύοντας έτσι την Ένωση που ο ίδιος ορκίστηκε να υπηρετεί.

Δημόπουλος Κωνσταντίνος

Αντιπρόεδρος Συνδέσμου Φιλολόγων Ναυπακτίας

20200