Ολοκλήρωσε τις σπουδές ιστορίας τέχνης στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου του Καρόλου στην Πράγα. Ως ιστορικός και κριτικός τέχνης εστίασε την προσοχή της στον τομέα της ελεύθερης χαρακτικής. Το 1994 ίδρυσε τον ετήσιο διαγωνισμό «Η χαρακτική της χρονιάς» και το 1995 το αναγνωρισμένο «Βραβείο του Vladimír Boudník» για τη σημαντική συμβολή στην τσεχική χαρακτική το οποίο απονέμει ο Δήμαρχος της πρωτεύουσας Πράγας. Το διάστημα 1996–2008 εξέδιδε και διηύθυνε τη διεθνή revue «Grapheion» και από το 1995 έως το 2007 διοργάνωσε 5 φορές τη Διεθνή Τριενάλε Χαρακτικής της Πράγας. Είναι επικεφαλής του σωματείου πολιτών Inter-Kontakt-Grafik και διευθύνει το διαδικτυακό περιοδικό www.Grapheion.cz.Συμμετέχοντες ΚαλλιτέχνεςJiří Anderle (1936, Ακαδημία Καλών Τεχνών, Πράγα)
Ηγετική φυσιογνωμία τσεχικού ευφάνταστου ρεαλισμού και εμπνευστής για την τσεχική χαρακτική. Κατέχει μία ξεχωριστή θέση στο «χρυσό» στερέωμα της διεθνούς χαρακτικής. Το διάστημα 1969-1972 δίδαξε στη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών της Πράγας. Από τη δεκαετία του ΄90 ασχολείται κυρίως με ζωγραφική. Σε διεθνείς διοργανώσεις του απονεμήθηκαν δεκάδες βραβεία. Το 2003 άνοιξε η μόνιμη έκθεση του έργου του στη βίλα «Pellé» στην Πράγα.

Mikoláš Axmann (1955, Ακαδημία Καλών Τεχνών, Πράγα)
Το πιο σπουδαίο μέρος του έργου του αποτελούν οι λαβύρινθοι εντυπωσιακών διαστάσεων, τυπωμένοι με την τεχνική της κλασικής χειροποίητης λιθογραφίας στην αναγέννηση της οποίας συνέβαλε σημαντικά επίσης ως εκπαιδευτικός. Στην Τσεχική Δημοκρατία διακρίθηκε πολλές φορές στο διαγωνισμό «Η χαρακτική της χρονιάς».

Adolf Born (1930, Ανώτατη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών, Πράγα)
Ζωγράφος, χαράκτης, γελοιογράφος, εικονογράφος και σκηνογράφος. Εργάζεται ως ανεξάρτητος καλλιτέχνης. Η καλλιτεχνική ομάδα, της οποίας είναι μέλος από το 1972, δημιούργησε σειρά ταινιών κινούμενων σχεδίων, που έγιναν εξαιρετικά δημοφιλείς και κυκλοφόρησαν σε πολλές χώρες του κόσμου. Στο έργο του κυριάρχησε η χαρακτική, με τεχνικές σε χαλκό όπως η ξηρή χάραξη, η οξυγραφία, και η λιθογραφία. Παλαιότερα «δούλευε» τη ξυλογραφία, την ασπρόμαυρη και την έγχρωμη λινοτυπία. Η ξεχωριστή εικαστική έκφραση, που χαρακτηρίζει τα έργα του, πηγάζει από την ιδιάζουσα θεώρηση του κόσμου, μια ματιά χιουμοριστική και ιλαροτραγική μαζί.

Ladislav Čepelák (1924-2000, Ακαδημία Καλών Τεχνών, Πράγα)
Χαράκτης, σκιτσογράφος, εικονογράφος. Την περίοδο 1970–2000 (από το 1987 ως καθηγητής) προϊστάμενος της Σχολής Γραφικών Τεχνών της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Πράγας. Αποτελεί αναπόσπαστο μέλος της σύγχρονης τσέχικης χαρακτικής. Κατά τη διάρκεια, σχεδόν 40 ετών, διδασκαλίας στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Πράγας, εκπαίδευσε, ως πανεπιστημιακός δάσκαλος, δεκάδες φοιτητών τουλάχιστον δύο γενέων, και ως καλλιτέχνης, άφησε ένα ευρύ και πλήρες έργο, σύνθετο ιδεολογικά και χαρακτηριστικό για το τεχνικό επίτευγμα στη βαθυτυπία και το ενδιαφέρον μίας ζωής για το θέμα της φύσης.

Jaroslav Králík (1924 – 1999, Ανώτατη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών της Πράγας)
Πολύπλευρος καλλιτέχνης. Ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, τη βαθυτυπία. Οι δημιουργίες του στην αρχιτεκτονική είναι μνημειώδεις. Η ειδική δημιουργία του βγαίνει από τη λυρική αφαίρεση της δεκαετίας του ΄60 και με βάση τις αρχές του κολάζ θέτει αντιμέτωπη την πραγματική ιδιαιτερότητα του αντικειμένου (σχοινάκια, κοχύλια, σπίρτα, κομμάτια χαρτονίων) με τα γράμματα, την καλλιγραφία και με παραθέματα των αρχαίων αριστοτεχνών στον ιδεώδη χώρο του φωτός και του χρόνου.

Alena Kučerová (1935, Ανώτατη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών, Πράγα)
Τα στρουκτουραλιστικά διάτρητα χαρακτικά της από πλάκες χαραγμένες με σουβλί του υποδηματοποιού θεωρούνται από τις πιο οραματικές και αυθεντικές δημιουργίες οι οποίες υπήρχαν ποτέ στην τσεχική χαρακτική. Από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90, όταν σταμάτησε να ασχολείται με τη χαρακτική, ασχολείται πλέον με τη δημιουργία ελεύθερων αντικειμένων. Διοργάνωσε δεκάδες εκθέσεις στις δεκαετίες του ΄70 και του ΄80, κυρίως στο εξωτερικό.

Eduard Ovčáček (1933, Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών, Μπράτισλαβα)
Το διάσημο πειραματιστή και «Λετριστή» χαρακτηρίζει από τη δεκαετία του ΄60 ο αδιάκοπος και πεισματώδης διάλογος με τις σύγχρονες εικαστικές τάσεις και τις δυνατότητες καινούργιων, κυρίως ψηφιακών, μέσων στη ζωγραφική, γλυπτική, ελεύθερη χαρακτική και στην οπτική ποίηση. Από το 1991 διδάσκει, από το 2001 ως καθηγητής. Συνέβαλε σημαντικά στη δημιουργία του κέντρου μεταξοτυπίας το οποίο διοργανώνει διεθνή εργαστήρια και διαγωνισμούς.

Květa Pacovská (1928, Ανώτατη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών της Πράγας)
Διεθνώς αναγνωρισμένη καλλιτέχνης στον τομέα παιδικών βιβλίων και βιβλίων που έγραψε και εικονογράφησε η ίδια, μεταφρασμένων σε όλες τις ξένες γλώσσες. Δημιουργώντας «δουλεύει» με την εικόνα, τη γραμματοσειρά, τα χρώματα και άλλα μη παραδοσιακά εικαστικά «υλικά», τα οποία χρησιμοποιεί και σε άλλους τομείς ελεύθερης δημιουργίας (χαρακτική, πίνακες, ανάγλυφα) και γραφικό ντιζάιν. Ανέπτυξε τις κονστρουκτιβιστικές αρχές της σχολής Bauhaus και της οπτικής ποίησης.

Lubomír Přibyl (1937, Ακαδημία Καλών Τεχνών, Πράγα)
Τα ασπρόμαυρα χαρακτικά του από διάφορα υλικά αποτελούν μία μοναδική συμμαχία της δυναμικής γεωμετρίας, της μεταφυσικής του φωτός και της μαγείας του υλικού. Δημιουργεί αδιαλείπτως από τη δεκαετία του ΄60 βάσει πειραμάτων με μη παραδοσιακά εικαστικά «υλικά» – άμμο, γιούτα, δίκτυα και κυρίως τεντωμένα σχοινιά κατάλληλα για κυλινδρικά σχέδια στο χώρο – βάσει των μαθηματικών υπολογισμών και υπολογισμών με υπολογιστή.

Jiří Šalamoun (1935, Ακαδημία Καλών Τεχνών της Πράγας)
Από το 1990 είναι προϊστάμενος του Ατελιέ Εικονογράφησης και Γραφικών Τεχνών στην Ανώτατη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών της Πράγας, ενώ το 1992 διορίστηκε καθηγητής. Συχνά διδάσκει στα Πανεπιστήμια του εξωτερικού. Κατά ουσιώδη τρόπο συνέβαλε στον τομέα της εικονογράφησης, αφίσας, ελεύθερης χαρακτικής, σχεδίασε 40 ταινίες κινούμενων σχεδίων. Στη χαρακτηριστική αίσθηση του μαύρου χιούμορ και της γελοιογραφικής υπερβολής υπάρχουν ξεκάθαρες αναφορές στο γερμανικό εξπρεσιονισμό και στο λαϊκό μπαρόκ.

Vratislav Ševčík (1953, Ακαδημία Καλών Τεχνών της Πράγας)
Ζωγράφος και χαράκτης με ισχυρό και έντονο συναισθηματικό κίνητρο και εξίσου πλούσια φαντασία. Το έργο του κυμαίνεται μεταξύ του σχεδιασμού και της λυρικής εκφραστικής αφαίρεσης. Είναι προφανές ότι το έργο του προσδιορίζουν η προσωπική του εμπειρία, οι συγκρούσεις της «ψυχής του ποιητή» με το σύγχρονο πολιτισμό και τον πανταχού παρόντα παραλογισμό.