Ο Γ.Κατσάμπας στο LepantoMag.gr

Με θεατρικές σπουδές στο Τορόντο, θεατρικές υποτροφίες από το Ελληνικό Φεστιβάλ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, συμμετοχές σε πολλές ελληνικές και ξένες παραγωγές, αλλά και συμμετοχές στα περισσότερα θεατρικά δρώμενα της Ναυπάκτου, ο Γιώργος Κατσάμπας μιλά στο LepantoMag.gr τόσο για την έως τώρα διαδρομή του όσο και για το κεφάλαιο «πολιτισμός» στην πόλη μας. Μιλά επίσης για τις διεξόδους που έχουν οι νέοι άνθρωποι, αλλά και για τα ζωντανά κύτταρα τέχνης, πολιτισμού και σκέψης που τα τελευταία χρόνια αναπτύσσονται στη Ναύπακτο βάζοντας τη δική τους υπογραφή σε ιδιαιτέρως αξιόλογες προσπάθειες.

κ. Κατσάμπα, πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με την ηθοποιία και πώς προέκυψε η συγκεκριμένη τέχνη στη ζωή σας;

Ήμουν μικρό παιδί όταν συμμετείχα ως κομπάρσος στην ταινία RedAnts του κ. Βασίλη Μπουντούρη. Μόλις είδα την μαύρη κάμερα από τόσο κοντά ένοιωσα να τυλίγομαι σε λευκό φως και είπα μέσα μου: «αυτό θέλω». Και, χωρίς να το συνειδητοποιώ, είχε γίνει μια ανεπαίσθητη ρωγμή στο «εκμαγείο» μου. Και η ρωγμή στο φράγμα, είναι ο μεγάλος φόβος των μηχανικών.

Τελευταίες λεπτομέρειες πριν το γύρισμα της ιταλικής ταινίας «Immaturi»

Έχετε ερμηνεύσεις ρόλους, όχι μόνο στο θέατρο, αλλά και στην τηλεόραση και μάλιστα σε σειρές που έχουν αγαπηθεί ιδιαιτέρως από το κοινό. Θα θέλατε να μας αναφέρετε τους σημαντικότερους σταθμούς στην έως σήμερα διαδρομή σας;

i. Οι σπουδές: Στη θεατρική σχολή του Παν/μίου Ryerson στο Τορόντο και τα masterclassσε Ελλάδα, Ευρώπη και Αμερική με τους κορυφαίους coach και δασκάλους υποκριτικής του είδους. Παράλληλα, σπούδασα πληροφορική στο ΙΕΚ Ναυπάκτου, Δίκτυα Η/Υ στο ΤΕΙ Λαμίας και Φυσικές Επιστήμες στο ΕΑΠ.

ii. Οι θεατρικές υποτροφίες: Μία από το Ελληνικό Φεστιβάλ και τρεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

iii. Η επιλογή μου για το ρόλο του Δικαστικού Επιμελητή στα «Υπέροχα Πλάσματα» που έκρινε τις επόμενες συμμετοχές μου σε πολλά σήριαλ, ταινίες και διαφημίσεις.

iv. Οι ξένες παραγωγές: Στην ιταλική ταινία Immaturiτου PaoloGenovese και πρωταγωνιστής σε δύο διαφημίσεις στην Κύπρο.

Τί σημαίνει για εσάς «ταλέντο»; Θεωρείτε πως πρόκειται για χάρισμα ή είναι απόρροια σκληρής δουλειάς;

Κάθε άνθρωπος γεννιέται ευλογημένος από το Θεό. Αυτό όμως το χάρισμα φοβίζει την εξουσία η οποία δημιούργησε έναν αόρατο μηχανισμό κατασταλτικών «γεωπόνων» με σκοπό να «κλαδέψουν» ψυχικά και διανοητικά τον νέο ώστε, να «ανθίσουν» μόνον οι ακίνδυνες μετριότητες.

Ταλέντο είναι αυτό που δεν κατάφεραν να σου «καταστρέψουν» οι γονείς και το σχολείο. Κι έτσι, στα 17-18 σου χρόνια, βρίσκεσαι σε μια πολύ ανησυχητική κατάσταση. «Διασώθηκες» μεν αλλά πως θα πορευτείς στο εξής; Χρειάζεσαι έναν δάσκαλο ή έναν πνευματικό. Αλλά που να βρεθεί κι αυτός; Ο Almodovarσυμβουλεύει τους ταλαντούχους νέους: «αποστηθίστε ατάκες από ταινίες και να απαντάτε σε ότι σας ρωτούν μ’ αυτές». Ο πνευματικός, σου λέει μια λέξη: «Ειρήνη».

Όπως σε όλες τις τέχνες, μπορεί το ταλέντο να σπινθηρίζει μέσα μας αλλά στο βαθύ σκοτάδι, την αρχαία «όρφνη», που επικρατεί γύρω μας δεν είναι αρκετό για να φωτίσει το δρόμο μας. Και πρόκειται για ανθρωποφάγο δρόμο. Ο Άργος σκότωσε την Έχιδνα (που έτρωγε ανθρώπους!) γιατί είχε 100 μάτια και μόνον έτσι κατάφερε να κινηθεί στο ερεβώδες σπήλαιό της. Ένας ικανός και συστηματικός ηθοποιός ξεπερνάει γρήγορα τον χαρισματικό. Η αφοσίωση, η υπομονή, η προθυμία, η εργατικότητα, η πειθαρχία είναι ενδεικτικά, συστατικά στοιχεία της επιτυχίας στα οποία δυστροπεί ο ταλαντούχος.

Ηθοποιός γίνεσαι γιατί είναι πορεία αυτογνωσίας και τίποτε άλλο. Το να αποζητάς τη σκληρή δουλειά, να μην απογοητεύεσαι, να συνεχίζεις στον άγνωστο μοναχικό δρόμο και να λοξοδρομείς από περιέργεια σε επικίνδυνες ατραπούς, σε επιβιβάζει τελικά στο πλοίο του καπετάν Καβάφη με ρότα την Ιθάκη.

Ποιον ηθοποιό θαυμάζετε περισσότερο;

Θα περιοριστώ σε Έλληνες ηθοποιούς του θεάτρου: Τον Άρη Ρέτσο και τη Λυδία Κονιόρδου.

Αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Θα «κλέψω» λίγο και δεν θα σας αποκαλύψω τον πιο αγαπημένο μου συγγραφέα. Θα αναφέρω όμως εξίσου σπουδαίους Έλληνες: Δημήτρης Λιαντίνης, Νίκος Τσιφόρος, Ηλίας Πετρόπουλος, Αντρέας Εμπειρίκος, όχι κατ’ ανάγκη με αυτή την σειρά. Θα ήταν παράλειψη, να μην σταθώ και στα εκατοντάδες κόμικς που διαβάζω συνέχεια.

Οι νέοι άνθρωποι που ζουν στην πόλη μας και που θέλουν να ασχοληθούν είτε με την ηθοποιία είτε με άλλες μορφές τέχνης και δημιουργίας, πιστεύετε πώς έχουν τη δυνατότητα να καλλιεργήσουν περαιτέρω το ταλέντο τους; Μπορούν εδώ να βρουν διεξόδους έκφρασης και έμπνευσης;

Το ίδιο με ρωτούν στο δρόμο, στα καφέ, μαθητές λυκείων που θα ήθελαν να μάθουν περισσότερα. Μια φορά μάλιστα, έκαναν ρεφενέ γιατί επέμεναν να καθίσω μαζί τους να με κεράσουν! Οι έφηβοι της Ναυπάκτου είναι εξαιρετικοί. Κάθε παιδί θα βρεί το δρόμο του ότι κι αν αποφασίσει να κάνει στη ζωή του.

Το 2001 που ήρθα να μείνω μόνιμα εδώ υπήρχαν Ωδεία, Σχολές Χορού, οι «Πολιτιστικές Διαδρομές», ζωγράφοι, μουσικοί, τραγουδιστές, η σκηνοθέτης κ. Μαρία Καλιαμπάκου και ο ηθοποιός κ. Δημήτρης Σιούντας που προσέφεραν και προσφέρουν πολλά. Σήμερα η πόλη έχει περισσότερες καλλιτεχνικές δομές. Δίπλα στις προαναφερόμενες σχολές, υπάρχει πλέον η Λέσχη Ανάγνωσης, ο Σύλλογος Φιλολόγων, λειτουργούν χώροι έκφρασης, παιχνιδιού, πολιτισμού και το Θεατρικό Εργαστήρι της κ. Ειρήνης Ευαγγελάτου, στο οποίο θα σταθώ για την πολυποίκιλη παραγωγή του που αναγνωρίζεται πλέον διεθνώς. Τέλος, οι συμπολίτες μας μπορούν να ωφεληθούν και από τα καλλιτεχνικά εργαστήρια του Δήμου στο κόσμημα, στον πηλό, στο θέατρο, στη φωτογραφία κλπ.

Για να ξεκινήσεις λοιπόν υπάρχει η δυνατότητα, η ευκαιρία, η διέξοδος. Αν όμως κάποιος μαθητής θελήσει να δοκιμάσει να ασχοληθεί επαγγελματικά θα πρέπει να μάθει όλες τις εκφάνσεις του υδροκεφαλισμού της Ελλάδας όπου ο μισός πληθυσμός της ζει σε μία πόλη και η πόλη αυτή έχει και το 65% του χρήματος της χώρας! Πηγαίνεις λοιπόν στην Αθήνα με τα λεφτά του μπαμπά και σπουδάζεις. Μετά; Ποιός είναι ο στόχος; Λεφτά δεν θα βγάλεις. Τι θα κάνεις; Πως θα ζήσεις;

Όσον αφορά την έμπνευση, ο κάθε καλλιτέχνης είναι μοναδικός και δεν ξέρω αν μπορεί να απαντήσει κάποιος σε αυτή την ερώτηση. Ταξιδεύω στην Ελλάδα και το εξωτερικό, πηγαίνω σε εκθέσεις, σε μουσεία, θέατρο, κινηματογράφο, όπου υπάρχει κόσμος (ταβέρνα, μπαράκι, καφέ, πορείες, συνέδρια, εκκλησία, ομιλίες, σούπερ μάρκετ, γήπεδο, προπατζίδικο κλπ.), μου αρέσει να περνάω απέναντι με το ferryboat, ξέρω τι να διαβάσω σε κάθε έντυπο που πέφτει στα χέρια μου, φροντίζω τον κήπο και τον MadMax(ο σκύλος μας), ψαρεύω, μαγειρεύω, ζυθοποιώ και απολαμβάνω τις μπύρες μου, περπατώ και ποδηλατώ όσο το δυνατόν περισσότερο. Δεν έχω αυτοκίνητο (και δεν χρειάζεται να το χρησιμοποιούμε σε τέτοιο βαθμό στη Ναύπακτο).

Βλέποντας εικόνες με πιο αργό ρυθμό, τις αφομοιώνεις καλύτερα, τις μεταπλαισιώνεις σε ερεθίσματα και το σπέρμα της έμπνευσης καταλήγει στους υποδοχείς δημιουργίας.

Πρόσφατα, ήμουν μέσα στο αστικό του Αντιρρίου και ανάμεσα στους επιβάτες ήταν μια νεαρή ρομά με τα τρία παιδάκια της. Ξέρετε τι έκανε; Τα κρατούσε αγκαλιά και τους τραγουδούσε «το φεγγάρι κάνει κύκλο στης αγάπης μου τον κήπο»! Ευτυχία! Δίπλα, οι συνομήλικοί της, φοιτητές του ΤΕΙ, αμίλητοι, βυθισμένοι στα smartphone τους. Θλίψη!

Με τον Νίκο Πουρσανίδη στο πάρτυ για την επιτυχία της «Πολυκατοικίας»

Τα τελευταία χρόνια γίνονται σημαντικές προσπάθειες και από Συλλόγους και από ανθρώπους που επενδύουν στις τέχνες και τον πολιτισμό. Εσείς μάλιστα πρωταγωνιστείτε σε πολλές από αυτές τις προσπάθειες, στις οποίες θα πρέπει να πούμε πως η ανταπόκριση του κόσμου είναι ιδιαιτέρως θετική και ενθουσιώδης. Είναι αρκετό όμως αυτό; Υπάρχει κάτι που λείπει από τη Ναύπακτο και που αν είχατε τη δυνατότητα θα προτείνατε να γίνει;

Η έλλειψη είναι ευλογία γιατί, μας κρατά σε εγρήγορση απόκτησης ή έστω, αναπλήρωσης αλλά και ταπεινούς, τουλάχιστον όσο διαρκεί.

● Ακόμη και να γινόταν η Ναύπακτος, με μαγικό τρόπο, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, δεν θα μπορούσε να το διαχειριστεί. Δεν υπάρχει αυτοτελές κτίριο θέατρου και κινηματογράφου στη πόλη. Κι όμως, ο κόσμος βλέπει ταινίες και η μαγεία της μεγάλης οθόνης δεν συγκρίνεται με την «πειρατική» που θα δεις στον Η/Υ. Κοίτα την πιο κωμική ταινία μόνος σου. Θα χαμογελάσεις αλλά δεν θα ξεκαρδιστείς. Κοίταξέ τη σε μια κατάμεστη κινηματογραφική αίθουσα. Θα σου λυθεί ο αφαλός από τα γέλια. Ακόμη και ο φόβος που νοιώθουμε σε ένα θρίλερ δεν συγκρίνεται με το ρίγος ηδονής που δημιουργούν οι απρόβλεπτες αντιδράσεις δεκάδων θεατών δίπλα μας.

● Πάνε περίπου 15 χρόνια που οι πολυεθνικές (Αυτοκινητοβιομηχανίες, Αεροπορικές, Τράπεζες κλπ.) άρχισαν να συγχωνεύονται για να επιβιώσουν. Αφού, η προ τόσων ετών, χαρακτηριστική εμβοή «των προσιόντων» που επέρχονται καλπάζοντας και ο κοπετός των απολυμένων δεν τάραξαν την ακοή μας, εκπλησσόμαστε τώρα που ζούμε τις συγχωνεύσεις ασφαλιστικών ταμείων και τραπεζών. Νομίζω, ήρθε και η ώρα για συγχωνεύσεις σχολών. Τα καλλιτεχνικά ρεύματα εμπλουτίζονται, τα σύνορα μεταξύ τεχνών «παραβιάζονται» και έτσι η μία γονιμοποιεί την άλλη. Πρόκειται για μια μεταλλακτική διαδικασία. Και αν δεν υπήρχαν οι μεταλλάξεις, δεν θα υπήρχε Εξέλιξη, δεν θα υπήρχε Ζωή (κοίτα που μου χρησίμεψαν οι σπουδές στη Βιολογία!). Ευκαιρία να προσθέσω ότι η Εξέλιξη και η Υποκριτική δεν διδάσκονται ως ξεχωριστά μαθήματα στα σχολεία, σκοπίμως. Θα είχαν περισσότερη δουλειά οι «γεωπόνοι» της απάντησης 3!

● Τέλος, υπάρχει στη Ναύπακτο το έμψυχο υλικό για την παραγωγή ταινίας μικρού μήκους. Υπάρχουν τεχνικοί ήχου, εικόνας και μοντάζ, υπάρχει βασικό βεστιάριο, μακιγιέζ, μουσικοί, ηθοποιοί, μπορούν να συνδράμουν για το δεκαήμερο των γυρισμάτων και Ναυπάκτιοι που δεν μένουν μόνιμα εδώ αλλά θα έρχονταν με πολύ χαρά να βοηθήσουν, μέρος του εξοπλισμού μπορεί να ενοικιαστεί σε πολύ προσιτή τιμή και, το σπουδαιότερο, εδώ υπάρχει το ομορφότερο σκηνικό: Ο τόπος μας!

Αφού ζούμε στην πιο όμορφη πόλη του Κορινθιακού (και, ως γεωγραφική υπερβολή, του Πατραϊκού) ωφείλουμε να την σεβόμαστε, να της φερόμαστε ως ερίτιμη νύμφη και να μην είμαστε κακοί σύζυγοι.

Αν σας ζητούσαμε να περιγράψετε με τρία επίθετα τα συναισθήματά σας την ώρα που βρίσκεστε στη σκηνή και ερμηνεύετε ένα ρόλο, ποια θα επιλέγατε;

Το βράδυ της παράστασης είμαι κατά σειρά: στα παρασκήνια Τελετουργικός, στη σκηνή Ατρόμητος και στο σπίτι Νεκρός.

*Τον Γιώργο Κατσάμπα θα τον δούμε τις επόμενες ημέρες σε δύο επεισόδια της τηλεοπτικής σειράς «Κλεμμένα Όνειρα» στο ρόλο του Δ/ντη Γηροκομείου, ενώ ήδη έχει ξεκινήσει πρόβες με την ομάδα της Ειρήνης Ευαγγελάτου για το νέο θεατρικό έργο που θα ανέβει το Φεβρουάριο στη Ναύπακτο.