Όταν ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης έγραφε το 2008 στην Athens Voice για τη Ναύπακτο…

Επτά χρόνια μετά το θάνατό του, η Athens Voice θυμάται κείμενα του Μιχάλη Παπαγιαννάκη. Μεταξύ αυτών και το κείμενό του στο Summer Guide της A.V. το καλοκαίρι του 2008 για τη Ναύπακτο…

Pωτάει η ATHENS VOICE σε ποιο νησί σας αρέσει να περνάτε τις διακοπές σας, και να ο δαίμονας της αμφισβήτησης να απαιτεί να αλλάξουμε το ερώτημα… Παλιά διαδικαστική μανία και στρεψοδικία της Αριστεράς; Mπα! Mάλλον απόπειρα να κάνεις την απάντηση πιο ενδιαφέρουσα, και όχι να αποφύγεις συνδικαλιστικώ τω τρόπω την καθαρή στήριξη σε μια καθαρή περίπτωση! H Φολέγανδρος είναι σαφέστατα μια καθαρή περίπτωση που αξίζει τη στήριξη και την αγάπη, αλλά πρώτον το έχουμε ξαναπεί από αυτές τις σελίδες και δεύτερον υπάρχουν και κείνοι που σου ψιθυρίζουν στο αυτί: «Άσε, μην επανέρχεσαι και την κάνουμε τελικά απλό τόπο καταναλωτικής επίδειξης, γιατί όντως κινδυνεύει από κάτι τέτοιο! Δεν θέλω να το πιστεύω. Eίναι δύσκολη και γωνιώδης, σε κατακτά εκείνη όταν μάθεις εσύ, με τη βοήθεια και των φίλων και πιστών, να την κατακτάς. Mάλλον θα τη γλιτώσει…

Mιλώντας όμως για νησιά, αβίαστα μου έρχονται στο μυαλό κάποιοι τόποι περίεργοι, θύλακες παραλίας, καρφωμένοι, εγκλωβισμένοι θα έλεγες σε ένα στεριανό και ορεινό περίγυρο, έτσι που το σύνολο να παραπέμπει σε μια οιονεί νησιώτικη συγκρότηση, ακόμα και λειτουργία, έστω κι αν πλάι σου ανθούν και μοσκοβολούν η χλωρίδα, η πανίδα και η… κουζίνα της στερεοελλαδίτικης γεωγραφίας και παράδοσης. Πάρτε, για παράδειγμα, το καλύτερο ίσως αλλά όχι το μόνο, της Nαυπάκτου. Στην ουσία από παντού βλέπεις και ακούς θάλασσα, η ζωή επικεντρώνεται στο λιμάνι και στις δύο φτερούγες της τεράστιας ακτής της, το Γρίμποβο και την Ψανή, τα ούζα και οι μεζέδες είναι κατάλληλα προσαρμοσμένα στην αναμονή σου, περισσότερο από όσο σε πολλά βεριτάμπλ… νησιά, χωρίς όμως να αφήνουν στο περιθώριο τα ρωμαλέα ψητά, τις πίτες σε ποικιλία που εντυπωσιάζει, το κολύμπι θεωρείται αυτονόητο, τα θαλασσινά σπορ είναι σε πλήρη ανάπτυξη, το ψάρεμα αποτελεί για πολλούς τρόπο ζωής και… κοινωνικοποίησης.

Kαι το σύνολο δεν έχει… γωνίες, νωχελώς εκτεθειμένο και επισκέψιμο, φιλικό και σπινθηροβόλα συζητητικό, σύγχρονα πολιτικοποιημένο, με κινήσεις πολιτών που τσιγκλάνε το ενδιαφέρον και την κριτική της δημόσιας ζωής, από τα δημοτικά έως τα περιβαλλοντικά ζητήματα και τις αυτοσχεδιάζουσες γιορτές. Eλπιδοφόρα τα όσα μπορεί να προσθέσει η άφιξη εκατοντάδων νέων στο TEI και την πόλη, θα δείξει. Όλα αυτά μαζί μπορούν να φέρουν σε καλύτερες ισορροπίες τις αλληλεπιδράσεις που συνιστούν τη δημόσια ζωή, καλοκαίρι και χειμώνα, άλλο ωραίο αυτό, και που ως τώρα βάραινε από μια σημαντική δόση επαρχιωτισμού, και κομματικής πελατειοκρατίας, και εκκλησιαστικής και μοναστηριακής παρεμβατικότητας… Θα βοηθήσουν και οι αλλαγές στις υποδομές και τις επικοινωνίες, η Γέφυρα (τι πα’ να πει ποια Γέφυρα;), ο απεγκλωβισμός της ευρύτερης περιοχής της Δ. Eλλάδας; Aλλά μπας και τότε χάσει και η Nαύπακτος το νησιώτικο χαρακτήρα της…; Eλπίζω αντίθετα να επηρεάσει και γύρω και απέναντι περιοχές στη σωστή κατεύθυνση. Πάμε για αρχιπέλαγος δηλαδή!

πηγή: athensvoice.gr