Ζέφη Δημαδάμα: «Υπάρχει ακόμα δρόμος για την ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στη δημόσια ζωή»

Γιατί να θεωρήσει κανείς ότι ο Πολιτικός Σύνδεσμος Γυναικών δεν είναι μια ακόμη οργάνωση που εξαντλείται σε συζητήσεις επί συζητήσεων και όχι σε δράση;

Η βασική διαφορά και η προστιθέμενη αξία του Πολιτικού Συνδέσμου Γυναικών είναι ο διακομματικός του χαρακτήρας. Η ίδρυσή του, το 1998, από σημαντικές γυναικείες προσωπικότητες από τα δημοκρατικά κόμματα έδειξε ότι η ανάγκη για συνεννόηση και συνεργασία είναι απαραίτητη και ξεπερνά τα κομματικά στεγανά. Ειδικά στις μέρες μας οι συναινέσεις είναι το μεγάλο ζητούμενο σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο. Σε αυτό το πλαίσιο, επομένως, ο Σύνδεσμος πρωτοστάτησε προωθώντας εδώ και χρόνια ζητήματα όπως η συμμέτοχη 50-50 των γυναικών και των ανδρών στην πολιτική ζωή, η υποστήριξη της ισόρροπης συμμετοχής των φύλων στα κέντρα λήψης αποφάσεων, η ενδυνάμωση του ρόλου των γυναικών σε θέσεις ευθύνης.

Υπάρχει στη χώρα μας πρόβλημα ισότιμης συμμετοχής των γυναικών στη δημόσια ζωή και στις επιτελικές θέσεις του ιδιωτικού τομέα;

Ναι, υπάρχει ακόμα δρόμος για την ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στη δημόσια ζωή, αν και έχουν γίνει βήματα προόδου. Επίσης ασθενική παραμένει η πρόσβαση των γυναικών σε επιτελικές θέσεις στον ιδιωτικό τομέα, ενώ, σε κάθε περίπτωση, δεν λαμβάνουν ίσες αμοιβές με τους άνδρες συναδέλφους τους για ίδια εργασία (pay gap).

Σε σχέση με το ευρωπαϊκό παράδειγμα, υστερούμε;

Η ισότητα των φύλων συνιστά θεμελιώδη αξία για μια πιο δίκαιη κοινωνία. Γι’ αυτόν το λόγο αποτελεί σημαντική παράμετρο και προωθείται συστηματικά από την Ε.Ε. και αντανακλάται κατ’ επέκταση στις περισσότερες χώρες-μέλη. Υπό αυτό το πρίσμα και στη χώρα μας υπάρχει πρόοδος, με την υποστήριξη και από εθνικές πολιτικές οι οποίες ενίσχυσαν το ρόλο της γυναίκας. Ωστόσο, έχει έρθει η ώρα να προχωρήσουμε στην άμεση εφαρμογή των πολιτικών αυτών, προωθώντας συγχρόνως την οριζόντια ενσωμάτωση της ισότητας των φύλων σε όλες τις πολιτικές μας (gender mainstreaming).

Είναι θέμα νοοτροπίας ή ζήτημα θεσμικών στρεβλώσεων;

Όπως προανέφερα, όσο κι αν ακούγεται υπερβολικό, εάν εφαρμόζαμε τους νόμους που έχουμε υιοθετήσει, θα ήταν ίσως το σημαντικότερο βήμα για την επίτευξη της έμφυλης ισότητας. Υπάρχουν οι νόμοι, υπάρχουν τα εργαλεία, αλλά, δυστυχώς, όπως και σε άλλους τομείς, παραμένουν χωρίς εφαρμογή. Παράλληλα και χωρίς δισταγμό θα έλεγα ότι τα στερεότυπα παραμένουν ισχυρά στην οικογένεια και όχι μόνο, κάτι που αποδεικνύει πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της παιδείας στην ισότητα των φύλων, αλλά και ο ρόλος των θεσμών, οι οποίοι απαιτείται να προασπίζουν συνεχώς ανάλογες αρχές.

Τα δημοκρατικά κόμματα πώς θα μπορούσαν να κατοχυρώσουν την ισότητα των φύλων στη δική τους λειτουργία; Είναι λύση η ποσόστωση;

Η ισότητα των φύλων είναι πρωτίστως ζήτημα δημοκρατίας. Επομένως, είναι αυτονόητο ότι τα κόμματα θα πρέπει να κατοχυρώσουν την ισόρροπη συμμετοχή των γυναικών στη λειτουργία τους, στο πλαίσιο και των γενικότερων βελτιώσεων που απαιτούνται για την ενίσχυση της εσωκομματικής τους δημοκρατίας. Η ποσόστωση είναι ένα ιδιαίτερα χρήσιμο εργαλείο, το οποίο απέδωσε και ανέδειξε σημαντικές γυναικείες προσωπικότητες, αποτελεί όμως ένα εργαλείο «εκπαίδευσης» των πολιτών με ημερομηνία λήξης.

Αν δεν λυθεί το θέμα των γονεϊκών ρόλων και των ζητημάτων υποδομής για τη στήριξη της μητρότητας, πώς θα κατοχυρωθούν οι ίσες δυνατότητες για την ανέλιξη των γυναικών;

Σαφώς οι γυναίκες, οι έγκυες, οι νέες μητέρες, είναι οι πιο ευάλωτες στην αγορά εργασίας. Η άδεια μητρότητας με πλήρεις αποδοχές για την οικονομική τους ανεξαρτησία, αλλά και η δυνατότητα άδειας πατρότητας αντίστοιχα, μπορούν να αποτελέσουν χρήσιμα εργαλεία στήριξης των γυναικών, με τη δημιουργία ταυτόχρονα σύγχρονων κοινωνικών δομών, οι οποίες θα ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες των γονέων (π.χ. ολοήμεροι βρεφονηπιακοί σταθμοί).

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι η οικογένεια στις μέρες μας έχει διαφοροποιηθεί από την παραδοσιακή μορφή των προηγούμενων δεκαετιών. Κάτι το οποίο πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη στη διαμόρφωση των πολιτικών υποστήριξης, όπως, για παράδειγμα, στην περίπτωση των μονογονεϊκών οικογενειών, αλλά και στην περίπτωση των διαζευγμένων ζευγαριών (συνεπιμέλεια παιδιών), ώστε να διασφαλιστεί η συναισθηματική ισορροπία των παιδιών αλλά και η αυτονομία και ανεξαρτησία των γονέων, και δη των γυναικών, για μια αξιοπρεπή διαβίωση.

πηγή: Free Sunday, τεύχος 323