Ζωοκλοπές στην Αιτωλοακαρνανία: ένα φαινόμενο που ανθίσταται

Μπορεί να μην έχει τις διαστάσεις του παρελθόντος, το «έθιμο» της ζωοκλοπής, όμως, …ανθίσταται!

Και στο πέρασμα των δεκαετιών, έχει κι αυτό «εκσυγχρονιστεί», λαμβάνοντας ενίοτε τον χαρακτήρα οργανωμένου εγκλήματος. Κάτι που γνωρίζουν καλά οι κτηνοτρόφοι, οι οποίοι και επιλέγουν συχνότατα να μην απευθυνθούν στις αρμόδιες αρχές, να μην καταγγείλουν το συμβάν. Και ή να αναζητήσουν μόνοι τους πίσω τα ζώα ή να δώσουν τόπο στην οργή, φοβούμενοι πως σε αντίθετη περίπτωση οι δράστες θα επανέλθουν και αυτή τη φορά οι απώλειες θα είναι ολοκληρωτικές.

Πολλοί εκτιμούν ότι το κλέψιμο των ζώων δεν είναι παρά ένα απομεινάρι της Τουρκοκρατίας, της εποχής, δηλαδή, που οι Κλέφτες κατέβαιναν απ’ τα βουνά για να εκδικηθούν τους αγάδες και τους μπέηδες. Φυσικά, για την Κλεφτουριά η κλοπή ζώων ήταν και μέσω επιβίωσης. Το οποίο και συνεχίστηκε για μεγάλο διάστημα ακόμη και μετά την απελευθέρωση και τη δημιουργία κράτους, προς τους προύχοντες, αυτή τη φορά, που καταπίεζαν το λαό.

Με τα χρόνια επικράτησε η λογική που θέλει …το κλεμμένο να είναι πιο νόστιμο! Και αυτή η νοοτροπία βρήκε πρόσφορο έδαφος να ριζώσει στη χώρα, να μπολιάσει συνειδήσεις και να επεκταθεί μέχρι τις μέρες μας.

Στην κατ’ εξοχήν, όπως λέμε, αγροκτηνοτροφική Αιτωλοακαρνανία και ιδιαίτερα στο Ξηρόμερο και το Βάλτο, οι γέροντες έχουν αμέτρητες ιστορίες να διηγηθούν. Ιστορίες, συχνά, βαμμένες με αίμα. Βεντέτες που ξεκίνησαν απ’ την κλοπή μιας κατσίκας ή απ’ τη μοιρασιά ενός χωραφιού. Οικογένειες που αναγκάστηκαν να φύγουν απ’ τον τόπο τους, παιδιά που μεγάλωσαν με το μίσος και το φόβο.

Οι αριθμοί ουδέποτε έδιναν την πραγματική εικόνα του φαινομένου της ζωοκλοπής. Ούτε και σήμερα το κάνουν. Σύμφωνα με τα στοιχεία που ζήτησε και έλαβε η Ένωση Αγρινίου απ’ τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Δυτικής Ελλάδος, όπως αποτυπώνεται και στους πίνακες που δημοσιεύουμε, υπάρχει σταδιακή πτώση του αριθμού των ζωοκλοπών κατά την τελευταία πενταετία. Πρόκειται, όμως, μόνο για τις περιπτώσεις εκείνες που έχουν δηλωθεί.

Όπως σημειώσαμε παραπάνω, οι επίσημα καταγεγραμμένες ζωοκλοπές, αποτελούν ένα μικρό μόνο ποσοστό των πραγματικών περιστατικών. Ο πραγματικός τους αριθμός είναι άγνωστος, σίγουρα όμως πολύ μεγαλύτερος αυτού που αποτυπώνεται στα επίσημα στοιχεία, πολλαπλάσιος εκείνων που δηλώνονται στα Αστυνομικά Τμήματα. Κτηνοτρόφοι μέλη της Ένωσης Αγρινίου, από διάφορες περιοχές του νομού μας, δηλώνουν ότι συχνά διαπιστώνουν ότι λείπει ένα ζωντανό, υποψιάζονται δε το δράστη, αλλά δεν αναφέρουν το παραμικρό.

Αν τώρα, πέραν του τι συμβαίνει σε οργανωμένες κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, λάβουμε υπ’ όψιν μας και τις περιπτώσεις κλοπών σε οικόσιτα ζώα, όπου ανά διαστήματα το φαινόμενο λαμβάνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, η όλη κατάσταση δείχνει να είναι αρκετά σοβαρή. Και στο ίδιο πλαίσιο θα πρέπει, ίσως, να ενταχθούν και οι αναλόγου αριθμού «επιδρομές» σε αγροικίες και αποθήκες (αλλά και σε αντλιοστάσια), με λεία γεωργικά εργαλεία-μηχανήματα, κότες, κουνέλια κτλ.

Όσον αφορά τους δράστες, τις περισσότερες φορές παραμένουν άγνωστοι …ή «γνωστοί-άγνωστοι». Όσο για τις περιπτώσεις που οι κλοπές έχουν δηλωθεί και η αστυνομία εντόπισε τους δράστες, σε βάρος των οποίων έχει σχηματιστεί δικογραφία, πρόκειται κυρίως για ημεδαπούς (Ρομά και μη), ενώ ποσοστό μικρότερο του 30% αποτελούν αλλοδαποί υπήκοοι Αλβανίας.

Οι ζωοκλοπές που έχουν εξιχνιαστεί την τελευταία πενταετία, από τις αστυνομικές αρχές της Διεύθυνσης Αστυνομίας Ακαρνανίας, φαίνονται στον παρακάτω πίνακα.