Ομιλία Μ. Τριανταφύλλου επί των Προγραμματικών Δηλώσεων της Κυβέρνησης

Στη συζήτηση επί των Προγραμματικών Δηλώσεων της Κυβερνήσεως για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης της Βουλής προς την Κυβέρνηση τοποθετήθηκε η κα. Μαρία Τριανταφύλλου.

Η βουλευτής, αρχικά, αναφέρθηκε στην προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο,  την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, την αριστερή παρένθεση, τον κίνδυνο της «κεντροαριστεροποίησης» του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και το μήνυμα των πρόσφατων εκλογών:

«Στις πρόσφατες εκλογές οι πολίτες κλήθηκαν να απαντήσουν σε ένα κύριο ερώτημα. Αν θα επέτρεπαν να σταματήσει η πορεία στο δρόμο που άνοιξε ο ελληνικός λαός και ετοιμάζονται να περπατήσουν και άλλοι λαοί στην Ευρώπη και τον κόσμο ή αν θα έκανε τη χάρη στους πιο συντηρητικούς κύκλους του παγκοσμιοποιημένου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, που δρουν και εκτός Ευρώπης, με σκοπό τον πλήρη μετασχηματισμό της Ευρώπης σε Ευρώπη των τραπεζών και των πιο καταστρεπτικών μορφών του κεφαλαίου.

Τι συγκρούστηκε αυτούς τους επτά μήνες διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ; Με απλά λόγια, το παλιό και το νέο. Ποιο νίκησε; Πρέπει να απαντήσουμε καθαρά. Το παλιό νίκησε προσωρινά. Χάθηκε μια μάχη, όχι όμως και ο πόλεμος. Λαβωθήκαμε και μάλιστα σοβαρά, όχι γιατί πρόβαλλε μεγαλύτερη αντίσταση από αυτήν την αντίσταση που περιμέναμε το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, αλλά γιατί δεν είμαστε όσο θα έπρεπε προετοιμασμένοι. Γιατί το χρέος είναι εργαλείο καθυπόταξης και χειραγώγησης των χωρών και σε αυτή την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορείς να νικήσεις, όπως πουθενά δεν μπορείς να έχεις νίκες, αν δεν έχεις συσχετισμούς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει πως ο κόσμος απογοητεύθηκε. Τον ενδιαφέρει να δει πόσο βαριά είναι η ήττα που υποστήκαμε, γιατί είναι το μόνο κόμμα που έχει δώσει μάχη. Και αυτό το λέω χωρίς διάθεση μεγαλοστομίας, γιατί ξέρω και ξέρουμε πως δεν μπορεί να υπάρξει ρήξη ή οποιαδήποτε αλλαγή, αν κάποιος δεν αναλάβει την ευθύνη, το χρέος, να την οργανώσει».

. «Υπάρχει αυτός ο κίνδυνος, της κεντροαριστεροποίησης; Υπάρχει και αποτελεί έναν ακόμα πυλώνα για την αριστερή παρένθεση. Γιατί αριστερή παρένθεση δεν σημαίνει μόνο χάνω τις εκλογές, έχει και άλλες εκδοχές εξίσου, ίσως και περισσότερο επικίνδυνες. Μια είναι η κεντροαριστεροποίηση, μια άλλη είναι «το αφήνω στους άλλους να εφαρμόσουν μνημόνια, που ξέρουν να το κάνουν και συμφωνούν κιόλας». Καμία ευθύνη, ωστόσο, για την Αριστερά, όπως και κανένας κίνδυνος να λερώσει τα χέρια της.

Αυτή την τελευταία άποψη, όπως φυσικά και τις δυο προηγούμενες, προσωπικά την αντιπαλεύω, δίνοντας ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση με μια προϋπόθεση. Δεν υπάρχει αγώνας, καμία μορφή αγώνα, ούτε κοινοβουλευτικός αγώνας δίχως το λαό.

Τα προηγούμενα χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε δείγματα γραφής μαζί με τον λαό δίνοντας αγώνες, χωρίς να τον ποδηγετεί -εξάλλου, κάθε κίνημα είναι ξένο προς κάθε παραγοντισμό- και νομίζω ότι η πιο σημαντική αιτία είναι αυτή για το ότι τίμησε ξανά με την ψήφο του ο ελληνικός λαός τον ΣΥΡΙΖΑ».

Η βουλευτής στο κύριο μέρος της ομιλίας της τοποθετήθηκε  για την διεθνή κατάσταση και τη θέση της χώρας μας σε αυτή:

«Η διεθνής ένταση κλιμακώνεται και η ευρωπαϊκή κρίση εντείνεται. Τα μηνύματα που έρχονται από την Ουκρανία, τη Γάζα, τη Συρία, το Ιράκ διαγράφουν στην περιοχή ένα περιβάλλον πιο πολεμικό από ποτέ. Υπάρχουν εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες, λοιπόν, και περιφερειακοί πόλεμοι και γεωπολιτικές και περιφερειακές ανακατατάξεις και πρακτικές ενεργειακού αποκλεισμού και η χώρα μας βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα.

Η γειτονική Τουρκία, που μετρά δυσκολίες και απώλειες στα ανατολικά της, που δρομολογεί κατά καιρούς στοχευμένες κινήσεις αμφισβήτησης της Κυπριακής ΑΟΖ ή εντείνει τις πιέσεις για διχοτομικές λύσεις στην Κύπρο, υποχρεώνεται να αντιμετωπίσει με άλλους όρους το Κουρδικό ή και προκρίνει επόμενες κινήσεις σε Αιγαίο, ενδεχομένως και στη Θράκη.

Ποια είναι η θέση της Ελλάδας σε αυτό το περίπλοκο, επικίνδυνο γεωπολιτικό σκηνικό;

Μέσα σ” αυτά τα γεγονότα η πατρίδα μας επηρεάζεται άμεσα και πληρώνει ήδη το τίμημα μιας νέας διεθνούς όξυνσης. Μίλησαν πάρα πολλοί συνάδελφοι για τις προσφυγικές ροές, ο καθένας εκθέτοντας την άποψή του. Το κύριο είναι το εξής και πρέπει να το πούμε. Ο ιμπεριαλισμός γεννά προσφυγιά και πρέπει να το ξαναπούμε. Ο ιμπεριαλισμός γεννά προσφυγιά και όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα. Το πώς θα το αντιμετωπίσουμε θα το συζητήσουμε, δηλαδή το πώς πρέπει να αντιμετωπιστούν οι προσφυγικές ροές, που είναι πράγματι πανευρωπαϊκό πρόβλημα, αλλά πρέπει να βρούμε την αιτία.

Στο ΣΥΡΙΖΑ μιλάμε για μια πολυδιάστατη, φιλειρηνική, ενεργητική  εξωτερική πολιτική, κάτι που για να μην αποτελεί μόνο τίτλο-εκφώνηση πρέπει να έχει κάποια χαρακτηριστικά. Κατά τη γνώμη μου, το πρώτο χαρακτηριστικό είναι να μην κινούμαστε πάντοτε με μόνη πυξίδα την τυφλή υποταγή στις επιδιώξεις ισχυρών συμμάχων.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό, το δυσκολότερο ίσως, είναι ότι πρέπει με σοβαρότητα να κρατιούνται κάποιες ισορροπίες, κάνοντας σαφές όμως ότι η μετακύληση της οικονομικής κρίσης σε περιφερειακές οικονομίες πρέπει να ανακοπεί, όπως επίσης πρέπει να ανακοπούν και να σταματήσουν οι αδιέξοδες περιφερειακές πολεμικές».

Έκλεισε την ομιλία της λέγοντας:

«Σήμερα που χάσαμε την ευκαιρία να ελέγχουμε τα οικονομικά μας, που τα μνημόνια δεν είναι μόνο επώδυνα μέτρα, αλλά είναι τρόπος, προσπάθεια ανακατανομής του κεφαλαίου, που η επιτροπεία είναι καθεστώς και η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς εγκλωβισμού εξαιτίας όλων των παλαιότερων επιλογών, σήμερα που το ζήτημα της ανεξαρτησίας τίθεται εμφατικά, νομίζω ότι αυτή η Βουλή έχει το καθήκον, το μεγάλο χρέος, να προσπαθήσει, μαζί με τον ελληνικό λαό, να απεγκλωβίσει τη χώρα απ” όλα τα προηγούμενα.

Χρειάζεται οικονομική σταθερότητα. Αναφέρθηκε ο Πρωθυπουργός, όπως και πολλοί συνάδελφοι. Αλήθεια, πότε διαταράχθηκε;

 Χρειάζεται, όμως, πάνω από όλα πολιτική σταθερότητα. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ξανά εμπιστοσύνη στην πολιτεία και όχι απλά στο κράτος. Σημαίνει σύγκρουση πραγματική με τη διαφθορά και τη φαυλότητα.

Τέλος, νομίζω ότι δυο-τρία πράγματα, όπως ο διάλογος μεταξύ των πολιτών, η κριτική σκέψη, η παιδεία, είναι όπλα που πρέπει να ανακτηθούν και να χρησιμοποιηθούν άμεσα, ώστε να αλλάξει η Ελλάδα.

Το τελευταίο, αλλά πιο σημαντικό είναι η επιμονή μας στην αλληλεγγύη -όχι στη φιλανθρωπία- όσων έχουν πληγεί και πλήττονται, αλλά δεν σκύβουν το κεφάλι. Μέσα απ” αυτή την τόσο απλή, αλλά τόσο σημαντική και ουσιαστική διαδικασία θα δημιουργηθούν εκείνα τα αιτήματα, εκείνος ο εμπλουτισμός, εκείνες οι προτάσεις, που όχι μόνο θα αυξήσουν την κοινωνική συνοχή αλλά ταυτόχρονα θα εμπλουτίσουν με τον καλύτερο τρόπο το δικό μας πολιτικό πρόγραμμα».