του Γιώργου Χριστιά
Με χαρά ως νεοΈλληνας, να “ρθεις πάλι προσμένω
κι οι θυσίες για πάρτη σου, στα χαρτόκουτα μένω.
Έδωσα τα υπάρχοντα,στα χαράτσια στενάζω
κι αν γυρίσει το μάτι μου, τα μυαλά μου τινάζω.
Κι όλο έκανα υπομονή, κι όλο λένε πως φτάνεις
μα σαν πλούσια γκόμενα,μες στα μούτρα με κλάνεις.
Εγώ είχα αισθήματα, εσύ ήθελες λούσα
κι έτσι αυνανιζόμενος,την ζωή μου περνούσα
Και με τόσες χυλόπιτες, εγώ πάλι σε θέλω
γι αυτό ψήφισα Άδωνι αλλά και Βενιζέλο.
Θα σε φέρουν στα μέρη μου, θα γυρίσει η ελπίδα
Δες! Στημένη στα 4, περιμένει η πατρίδα.
Σου δωρίζω τα τέκνα μου,άνεργα, μορφωμένα
αρκεί όμορφη Ανάπτυξη,να γυρίσεις σε μένα.
Ζήτα μου όποιο αντάλλαγμα,και τον κώλο μου δίνω
μόνο να ‘μαι μες στο ευρώ, στην δραχμή μην ξεμείνω.
Γύρνα γιατί αρρώστησα και γιατρός δεν με βλέπει,
διαλύθηκε ο ΕΟΠΠΥ, να πληρώσω θα πρέπει.
Ξέρω, φταίω που έφυγες,ήταν ίσως μοιραίο,
κάθε τι στη ζωούλα μας πρέπει να ναι αγοραίο.
Έλα και σου υπόσχομαι,πως ΠΑΣΟΚ θα ψηφίζω
στη Συγγρού θα εκδίδομαι, και τα πόδια ξυρίζω.
Οι αγορές μας προσμένουνε,πάμε να δανειστούμε
καπιταλισμού κώνειο,χωρίς τύψεις ας πιούμε…
Δεν μετράνε οι άνθρωποι, οι αριθμοί όλα τα κάνουν
και της γης τα υπάρχοντα, για τον ένα δεν φτάνουν
σου απλώνω το χέρι μου,να κερδίσουμε πάμε
και τα σπλάχνα του απέναντι αν θα πρέπει να φάμε…
11
2
0
0
