Όταν είδα να αναπαράγεται η είδηση για τα σχολεία που θα κλείνουν λίγες μέρες παραπάνω για να ενισχυθεί ο εσωτερικός τουρισμός, απόρησα για πολλοστή φορά με την ευπιστία των άλλων και την αδυναμία τους να ξεχωρίσουν ένα κείμενο που γράφεται σοβαρά από ένα κείμενο που τρολάρει. Έψαξα και στο Κουλούρι μήπως από εκεί είχε ξεκινήσει το καλαμπούρι, δεν βρήκα τίποτα, αλλά και πάλι δεν υπέθεσα ότι η είδηση μπορεί να είναι αληθινή.
Ζούμε πλέον σε μια πραγματικότητα η οποία χάνει τη μία μετά την άλλη τις σταθερές της που θα μας επέτρεπαν να την ξεχωρίσουμε χωρίς δεύτερη σκέψη από την τρολιά. Περιορίζονται ολοένα και περισσότερο οι θεμελιώδεις παραδοχές για το πώς συγκροτείται η κοινωνία μας, για το πώς ιεραρχούνται οι αρχές της, για το τι συνιστά λογικό και τι την παρωδία του. Δεν δικαιούμαστε πια να απορρίπτουμε κάτι ως τρολιά αν δεν το σκεφτούμε πρώτα και δεύτερη και τρίτη και τέταρτη φορά. Σε μια διαδικασία αντιστροφής του ως χθες ειρωνικού, πρέπει αντίθετα να αναρωτηθούμε μήπως απλά ωρίμασε ο καιρός για μια ακόμη ρηξικέλευθη πρόταση, για μια ακόμη σκέψη έξω από το κουτί των αγκυλώσεων που μας καθήλωναν επί δεκαετίες.
Η βασίλισσα ειρωνεία είναι νεκρή, ζήτω η βασίλισσα πραγματικότητα.