του Ερρίκου Μπαρτζινόπουλου
Θα θυμάστε, ασφαλώς, εκείνη τη δήλωση του Θ. Πάγκαλου πως «όλοι μαζί τα φάγαμε». Και επίσης θα θυμάστε και το τι άκουσε και από ποιους τα άκουσε, μια και οι κατοικούντες σ΄ αυτόν τον τόπο έχουμε λύσει το πρόβλημα των ατομικών ευθυνών: δεν φταίμε ποτέ και για τίποτα και τα όσα δεινά μας βρίσκουν οφείλονται σε ξενοκίνητες, κατά προτίμηση, συνωμοσίες και σε εθελόδουλους εσωτερικούς πολιτικούς και άλλους παράγοντες.
Πριν από λίγο, όμως, διάβασα ότι τα αποτελέσματα των φορολογικών εξορμήσεων των τελευταίων μηνών δείχνουν ότι το 46% των επιχειρήσεων φοροδιαφεύγουν. Και φυσικά ούτε από ξένους διοικούνται ούτε από ξένους υποκινούνται να κλέβουν το κράτος. Προσωπική επιλογή του ενός στους δύο επιχειρηματίες είναι η συμμετοχή στο «εθνικό σπορ» της φοροδιαφυγής.
Παράλληλα με την πληροφορία για τα κατορθώματα του επιχειρηματικού μας κόσμου, θυμήθηκα και την άλλη ελληνική φορολογική πραγματικότητα: τη διαπίστωση ότι το 60% των φορολογουμένων δεν πλήρωναν -τουλάχιστον μέχρι πέρυσι- φόρο. Και φυσικά ούτε και το γεγονός αυτό οφείλεται σε ξενοκίνητη συνωμοσία, αλλά είναι αποτέλεσμα της εδραιωμένης άποψης ότι φόρο πληρώνουν μόνο τα κορόιδα και όσοι δεν μπορούν να το αποφύγουν.
Οπως συμβαίνει και με πολλά άλλα, άλλωστε. Με τα κόλπα με τις συνταγογραφήσεις, με τις υπερτιμολογήσεις νοσοκομειακού υλικού, τις συντάξεις-μαϊμού, τα επιδόματα σε δήθεν τυφλούς, την εισφοροδιαφυγή, κοντολογίς όλες εκείνες τις λαμογιές, τις κομπίνες και τις απάτες που συνθέτουν τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα και που φυσικά είναι αποκλειστικά δικά μας κατορθώματα και ουδεμία ανάμειξη ή ευθύνη έχει ο οποιοσδήποτε ξένος.
Δυστυχώς, ο Πάγκαλος είχε δίκιο. Δικό μας αποκλειστικά επίτευγμα είναι η κατάντια στην οποία έχουμε περιέλθει. Οχι όλων ανεξαιρέτως, φυσικά, αλλά οπωσδήποτε των περισσότερων. Οι οποίοι δεν εννοούμε μάλιστα να διδαχτούμε από τα λάθη μας και να φερθούμε στοιχειωδώς υπεύθυνα για να σώσουμε την παρτίδα, έστω και την τελευταία στιγμή, αλλά εμμένουμε αμετανόητοι στις ίδιες πρακτικές που μας έφεραν στην άκρη του γκρεμού.
Γκρινιάζουμε όλοι ότι αργεί να φανεί το φως στην άκρη του τούνελ. Αν βοηθούσαμε όσο έπρεπε, θα είχε ήδη φανεί. Ή μπορεί και να μην είχαμε μπει καν σε τούνελ.
Αναδημοσίευση από «Έθνος»
0
1
0
0
