Σεπτέμβρης και η νέα συναυλιακή χρονιά ξεκινά με ιδανικό τρόπο φιλοξενώντας στο Gagarinτον Nick Waterhouse. Μια συναυλία που ο 28χρονος από την Καλιφόρνια μας χρωστούσε μετά την ακύρωση της εμφάνισης του στο φεστιβάλ του εν λευκώ.
Αν η ταινία school of rock γυριζόταν σήμερα, στον πίνακα παράδοσης του μαθήματος history of rock από τον καθηγητή Dewey, στην εξέλιξη της κατηγορίας RnB,Soul θα ήταν σίγουρα το όνομα του Nick Waterhouse. Αποτελεί με σιγουριά έναν από τους βασικούς εκπροσώπους της αναβίωσης των 50s-70s.
Η ώρα είναι 22:40 και μόλις έχει τελειώσει το support group των His majesty the king of spain. Ξεκινάει το πατροπαράδοτο soundcheck και στις 23:00 χαμηλώνουν τα φώτα και ανεβαίνει στη σκηνή ο Nick Waterhouse με την παρέα του. Το ύφος της μπάντας, το ντύσιμο τους και η γενικότερη ατμόσφαιρα σε κάνει να νομίζεις ότι βρίσκεται σε live σκηνή της Νέας Υόρκης κάπου στα 60s. Κιθάρα – καλώδιο – λάμπα η συνταγή του Nick o οποίος δεν επιτρέπει κανένα ίχνος παραμόρφωσης στον ήχο του κάτι το οποίο ισχύει για το μπάσο και τα πλήκτρα. Δίπλα του η καταπληκτική σαξοφωνίστρια και η χαρισματική τραγουδίστρια οι οποίες παρέδωσαν μαθήματα soul ρυθμών και απογείωσαν τη συναυλία.
Πρώτo τραγούδι το Indian love call και ξαφνικά βρισκόμαστε κάπου στη Νέα Υόρκη!! Ακολουθούν τα Holly, Deadroom και το ολοκαίνουριο It’s time με το οποίο μας υπόσχεται ανάλογη συνέχεια στον επόμενό του δίσκο. Ο ήχος αγνός, ακατέργαστος διαχέεται σε όλο το Gagarin. O χώρος γεμίζει από μελωδίες και σόλο σε γραμμές RnB,soul, funk, rock ‘n’ roll, blues, rock’a’ billy.Κάπου στο βάθος της σκηνής προβάλλει ένας δαιμονισμένος ντράμερ. Το σετ του έχει τα άκρως απαραίτητα τα οποία χτυπά με μανία σε όλη τη διάρκεια του live. Special guest ο τρομπετίστας των His majesty the king of spain ο οποίος πλαισίωσε καταπληκτικά ορισμένα τραγούδια. Υπήρχαν σημεία όπου μπάντα και κόσμος τον χάζευαν να σολάρει…Συνεχίζουμε με τα Say I wanna Know , Some place και η μπάντα δείχνει να το διασκεδάζει, να χορεύει με τον κόσμο να ακολουθεί. Φτάνουμε στο encore και η συναυλία κλείνει με το Pushin’ toohard. Η βουτιά στα 60ς τελειώνει, μένουμε με τις καλύτερες αναμνήσεις με αυτά που ακούσαμε, αυτούς που είδαμε, ο Νίκος ο σκαφάτος* μας χαιρετά και εμείς περιμένουμε την επόμενη επίσκεψη του.
*σκαφάτος: αυτός που φέρει κιθάρα με κούφιο body γνωστή και ως σκάφος
Μιχάλης Παπακυριακού (Mic)
Nick Waterhouse – Some Place:
Nick Waterhouse – Indian Love Call:
Nick Waterhouse – Dead Room:
7
2
0
0
