«Καταστρέψατε τιμήν και υπόληψιν κομμουνιστών»

Εισαγωγή:

Κάποτε, έπεσαν στα χέρια μου απόρρητα έγγραφα – οδηγίες της χούντας. Αφού τα διάβασα τα έκαψα στο τζάκι. (Άλλωστε αυτό έγραφαν οι οδηγίες στο τέλος κάθε κεφαλαίου: «Σχίσατε και καταστρέψατε δια πυρός όλες τις σελίδες. Καταστρέψατε τα πάντα»). Τα είχα διαβάσει όμως τόσες πολλές φορές που, στο τέλος, τα έμαθα σχεδόν απέξω. Ένα από αυτά περιείχε οδηγίες για δράσεις απομόνωσης των κομμουνιστών. Αυτές τις οδηγίες, που είναι και σήμερα εφαρμόσιμες από τον παρακρατικό μηχανισμό, θα μοιραστώ μαζί σας στο κείμενο που ακολουθεί.

Διευκρίνηση:

Ο παρακρατικός μηχανισμός είναι το γνήσιο, αναγνωρισμένο και αξιαγάπητο παιδί της Δεξιάς ενώ η Χρυσή Αυγή το νόθο.

Κύριο Θέμα:

Ένας από τους στόχους της χούντας στην Ελλάδα ήταν να διακοπεί, με κάθε τρόπο, η «προσχώρησις» των νέων «στον επάρατον κομμουνισμόν». Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος χρησιμοποιήθηκαν πολλά «μέσα». Ένα εξ αυτών ήταν και η τεχνική της καταστροφής της τιμής και της υπόληψης των κομμουνιστών. Η επίσημη ονομασία της τακτικής αυτής λέγεται «Δολοφονία χαρακτήρα» (Character Assassination).

Με συστηματικό τρόπο, οι χουντικοί και οι πολίτες συνεργάτες τους, διέδιδαν ανυπόστατες φήμες κατά συγκεκριμένων κομμουνιστών-στόχων σε καφενεία, σε γειτονιές, σε εργασιακούς χώρους, σε παρέες κλπ. Οι φήμες αυτές έπρεπε να τους κάνουν να φαίνονται είτε ως γραφικοί είτε ως επικίνδυνοι για να τους απομονώνει ο κόσμος και φυσικά να μην τους πλησιάζουν, να μην υπάρχει επικοινωνία, να μην υπάρχει διάλογος, να μην μπορούν, εν τέλει, οι κομμουνιστές να βρουν «ευήκοα ώτα» για ανάπτυξη των ιδεών τους. Επίσης, να τους δημιουργούν προβλήματα προσωπικά και επαγγελματικά για να τους ωθούν στην εξαθλίωση, να γίνονται παραδείγματα προς αποφυγή και να τους αναγκάζουν «σε εκτόπιση». Ένας κομμουνιστής στην επαρχία είναι πολύ πιο «επικίνδυνος» για την καθεστηκυία τάξη απ’ ότι στην πολυπληθή ανώνυμη Αθήνα.

Όπως προείπαμε, οι φήμες χωρίζονταν σε δύο κατηγορίες. Για να φαίνονται οι κομμουνιστές γραφικοί, διέδιδαν πως είναι είτε «πούστηδες» είτε «τρελλοί». Για να φαίνονται επικίνδυνοι, διέδιδαν πως είναι «κλέφτες, ληστές, βιαστές, ένοπλοι, βομβιστές» και σήμερα, επιπλέον, «τρομοκράτες».

Κι επειδή ο λαός πιστεύει ασκαρδαμυκτί στις αερολογίες, η τακτική αυτή συνεχίζεται από τους παρακρατικούς ως τις μέρες μας εις βάρος πολιτικών και θρησκευτικών αντιπάλων, εξωκοινοβουλευτικών, αντιεξουσιαστών, αναρχικών, συγγραφέων, καλλιτεχνών, άθεων κλπ. Απευθύνονται δε (οι παρακρατικοί) σε κάθε λογής αγράμματο, δυστυχισμένο, ελεεινό, τιποτένιο και σκατόψυχο δίποδο το οποίο στερείται συστηματικών γνώσεων, κριτικής ικανότητας και όντας ανοιχτό στην υποβολή, «αναγνωρίζει» στον καθαρό καθρέφτη του πρόσωπου-στόχου της συκοφαντίας, το δικό του προβληματικό είδωλο.

Η «καταστροφή της τιμής και της υπόληψης» είναι μια απλή μεν αλλά συνεχής διαδικασία διασποράς ψευδών και συκοφαντικών ειδήσεων εις βάρος του ατόμου-στόχου. Η συχνότητα διάδοσης της φήμης πρέπει να αυξομειώνεται έντεχνα όπως ένα διαφημιστικό μήνυμα. Σήμερα αυτό είναι πολύ πιο εύκολο, (απ’ ότι γινόταν την εποχή της χούντας) μέσα από το διαδίκτυο, την παρέμβαση στις τηλεπικοινωνίες και τα ανώνυμα blogs. Επιπλέον, οι άνθρωποι του παρακράτους «ανακατεύονται» σε ομάδες, παρέες και είναι έτοιμοι, μόλις τους δοθεί η ευκαιρία (να περάσει μπροστά τους ή απλώς να αναφερθεί τυχαία το όνομα του «στόχου»), να επιβεβαιώσουν τα λεγόμενα εις βάρος του ως δήθεν αυτόπτες μάρτυρες ή ως «έχοντας αποκλειστικήν πληροφόρησιν παρ’ αρμοδίους αρχάς».

Η συκοφαντία πρέπει να είναι τόσο εξωπραγματική ώστε να σοκαριστούν όσοι την ακούσουν. Να αναγκάσει τους μικροαστούς να κλειδαμπαρωθούν για να προστατευτούν από το «μίασμα». Να προετοιμάσει το επόμενο στάδιο, μιας και επακόλουθο της λεκτικής βίας είναι η οργανωμένη βίαιη επίθεση με στόχο να προκαλέσει σωματικές βλάβες ή και θάνατο.

Η τακτική αυτή έχει πολλαπλά αρνητικά αποτελέσματα για τον άνθρωπο – στόχο:

- οδηγεί φίλους, συγγενείς ή και άτομα της ίδιας της οικογένειάς του να τον απορρίψουν

- αναγκάζει εργοδότες να τον απολύσουν

- σε περίπτωση που είναι ελεύθερος επαγγελματίας, να μην τον προτιμούν πια οι πελάτες και τέλος,

ενώ η χούντα εξόριζε τους κομμουνιστές στα ξερονήσια, η τεχνική της «Δολοφονίας Χαρακτήρα» μετατρέπει σήμερα, για τον άνθρωπο – στόχο, όλη την Ελλάδα σε ξερονήσι.

Τα παρακρατικά κέντρα, που με επίμεμπτες συμπεριφορές εφαρμόζουν την πρακτική αυτή στην εξελιγμένη της μορφή, είναι πλέον πέρα από κάθε όριο και έλεγχο του νόμου.

Η εκστρατεία συκοφάντησης βρίσκει περισσότερο γόνιμο έδαφος ανάπτυξης σήμερα γιατί ο λαός δεν έχει ούτε Παιδεία ούτε παιδεία. Δεν μπορεί να σκεφτεί «ποιός ωφελείται και ποιός ζημιώνεται» από την ακατάσχετη φημολογία. Δεν θέλει να ξέρει τίποτα για τους συνανθρώπους του και αποφεύγει να χτίσει υγιείς φιλίες. Προτιμάει το μύθο από το γεγονός. Περιμένει πως και πως να μάθει κάτι υποτιμητικό για τον άγνωστο διπλανό του για να «συγκριθεί» μαζί του και να νοιώσει ότι είναι κάτι περισσότερο από ένα απόλυτο τίποτα. Και επί τέλους, να ανοίξει το στόμα του και να παπαγαλίσει κι αυτός με τη σειρά του τον συκοφαντικό λόγο γιατί στερείται, εκ γενετής, των βασικών υποδομών διανοίας και δεν απέκτησε ποτέ ικανοτήτες/δεξιοτήτες παραγωγής ορθού λόγου. Ξέρει πως στερείται προσωπικής καλλιέργειας, συναισθηματικής και κοινωνικής ευφυΐας. Μισεί την οικογενειακή του καταβολή, έχει συσσωρευμένα τραύματα, βίωσε σεξουαλική απόρριψη, έχει υποστεί προπηλακισμούς αλλά και σωματική τιμωρία στην παιδική του ηλικία. Θύματα λοιπόν οι ίδιοι, μεταλαμπαδεύουν τον χαρακτηρισμό στον άγνωστο διπλανό τους σε μια προσπάθεια αυτό-εξορκισμού.

Ο κακοπροαίρετος σχολιασμός ενός ανθρώπου-στόχου από ένα δίποδο είναι σίγουρο πως θα τον βλάψει ιδίως, όταν δεν είναι παρών για να υπερασπίσει τον εαυτό του γιατί, οι άνανδροι και αγράμματοι διαδίδουν τις ανυπόστατες φήμες πίσω από την πλάτη του στόχου και ποτέ κατά πρόσωπο. Ξέρουν υποσυνείδητα ότι ψεύδονται και δεν έχουν τον αντρισμό να αντιμετωπίσουν τα επίχειρα των ρυπαρών λόγων τους. Φοβούνται τις συνέπειες και προτιμούν τον ψίθυρο στο αυτί του ομοίου τους, εξίσου αγράμματου και άναντρου.

Τέλος, η αυθόρμητη συμμετοχή στο παιχνίδι της φημολογίας είναι ένα ξέσπασμα του καταπιεσμένου Εγώ, μια διέξοδος από τα προβλήματα. Αναπαράγοντας συκοφαντίες για άλλους και μάλιστα εντελώς άγνωστους ή έστω, γνωρίζοντάς τους «φατσικώς», τα δίποδα καταφέρνουν να ξεχαστούν οι ίδιοι αλλά και να στρέψουν την προσοχή των άλλων μακριά από αυτούς. Έτσι, έχουν όλο το χρόνο να… υποβιβαστούν περισσότερο. Εξέπεσαν σε δίποδα και συνεχίζουν μια αντίστροφη «εξελικτική» πορεία, σε πρωτόζωα, αμοιβάδες, μυξοσπορίδια, πλασμώδια του Λαβεράν, μικρόβια, βακτήρια….

Επίλογος:

Η «Δολοφονία Χαρακτήρα» είναι η τακτική που εφαρμόζεται από το παρακράτος κατά των «προγραμμένων» ώστε να τους απομονώσει ο κόσμος, να τους δημιουργήσει, προσωπικά, οικογενειακά, επαγγελματικά προβλήματα και να προετοιμάσει το έδαφος και την κοινή γνώμη για την δολοφονία που θα ακολουθήσει.