της Χριστίνας Βασιλοπούλου, οικονομολόγου-φοροτεχνικού
« Όταν θέλεις πάρα πολύ κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για τα να τα καταφέρεις» , γράφει στον ‘’Αλχημιστή’’ ο PauloCoelho.
Η φράση αυτή πόση σοφία και αλήθεια μπορεί να περιέχει; Πόσοι την έχουμε αναφέρει όταν πετυχαίνουμε τους στόχους μας ή έστω κάποιους από αυτούς;
Κάτι όμως μας κρατάει πίσω. Η έλλειψη προοπτικής ,η ανεργία , η οικονομική δυσπραγία μπλοκάρουν τη θετική σκέψη και τη θετική ενέργεια που όλοι έχουμε μέσα μας. Αλήθεια πόση μπλοκαρισμένη ενέργεια έχουμε; Για παράδειγμα, όταν κάνουμε μια δουλειά που δεν μας ευχαριστεί που μπορεί να μισούμε ακόμα και το εργασιακό περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιούμαστε , δεν υπάρχει περιθώριο στη θετική μας ενέργεια να εκδηλωθεί. Η καταπίεση αυτή στην οποία υποβάλλουμε τον εαυτό μας , για λόγους προφανώς ανάγκης, μας κρατάει πίσω, δεν μας αφήνει να εξελιχθούμε.
Στον αντίποδα αυτού ας σκεφτούμε έναν άνθρωπο που απελευθερώνει την ενέργεια που έχει μέσα του προς ένα συγκεκριμένο στόχο, που χρησιμοποιεί τη διαίσθησή του , που κάνει αυτό που πραγματικά θέλει και νιώθει ικανοποιημένος από αυτό. Σε επίπεδο εργασίας η ενασχόληση με αυτό που θέλει κανείς τον κάνει πολύ αποτελεσματικό και μοιραία έρχεται η υλική , αλλά και η ηθική ανταμοιβή του. Κάπως έτσι έρχεται το χρήμα. Άλλωστε και αυτό ,όπως υποστηρίζουν κάποιοι, αποτελεί ένα σύμβολο της άπειρης ενέργειας του Σύμπαντος, ένα σύμβολο της δημιουργικής μας ενέργειας.
Ας δούμε λοιπόν την αγορά. Θα παρατηρήσουμε ότι προσφέρει ευκαιρίες. Πάντα υπάρχουν ευκαιρίες το θέμα είναι να τις βλέπουμε και να τις αρπάζουμε. Η κατάθλιψη της εποχής δυστυχώς δεν αφήνει περιθώρια ανοιχτής σκέψης. Το Σύμπαν όμως είναι εκεί και… συνωμοτεί.
23
1
0
0
